YETMİŞ İKİDİR İMAN
DİREĞİ
Yetmiş ikidir îmân budağı
Âlâsı-dır lâ ilâhe illellâh
Cennet-i âlâ olur durağı
Her kim derse lâ ilâhe illellâh.
Mü’min olan vuslat yoluna gider
Gece gündüz Mevlâ’sını zikreder
Kebâir-den dört bin günâhı gider
Her kim derse lâ ilâhe illellâh.
Ashab-lar Muhammed’den süâl eyledi
Dört bin günâhı yok ise dedi
Komşusundan gider deyü buyurdu
Her kim derse lâ ilâhe illellâh.
Hakk Te’âlâ hitâb etti ya Mûsâ
Yerlerde göklerde her ne var ise
Cümlesi mîzân gözünde vezn-olsa
Ağır gelir lâ ilâhe illellâh.
Âşık Yûnus yine geçüptür öte
Gaflete düşüpte eyleme hatâ
Kıyâmete kadar nûr ile yata
Her kim derse lâ ilâhe illellâh.
ALLÂH DER
Sular aşka coşar gelir Hakk diye,
Başın taşa
vurur vurur Allâh der.
Rüzgâr
dağdan dağa koşar Hakk diye,
Arada bir durur durur Allâh der.
Otlar bile
Hakk diyerek bitermiş,
Yağmur
Haktan gelir, Hakka gidermiş,
Hakk âşığı
âmâ gözlü bir derviş,
Hakk yolunda
yürür yürür Allâh der.
Ağaç dal
dal, Hakka açar kucağı,
Acı vermez
Hakk emrinin bıçağı,
Gökte güneş
Hakkın sönmez ocağı,
Dağdaki kar erir erir Allâh der.
Gök-güvercin
Hakk der uçar seherde,
Balık suda
Hakkı içer seherde,
Kırmızı gül
Hakk der açar seherde,
Kokusunu verir verir Allâh der.
Hakkın
yolcuları Hakta buluşur,
Varlık
zerre, zerre Hakkı bölüşür,
Kalb bedende
Hakk-Hakk diye çalışır,
Kan damara
varır varır Allâh der.
Hak mührü
var ceylanların gözünde,
Hak yazılı
kâinatın yüzünde,
Hakk Rasûl-ü
Muhammed’in izinde,
Gönül Hakkı
görür-görür Allâh der.
