SALÂT-I ÜMMİYYE’NİN ÖNEMİ…SALÂT-I ÜMMİYYE VE SÎĞASI/ŞEKLİ----اَلصَّلَاةُ الْاُمِّيَّةُ؛ وَصيغَتُهَا: ALLÂH İÇİN SİZE SIĞINAN KİMSEYE SIĞINAK OLUN

اَلصَّلَاةُ الْاُمِّيَّةُ؛ وَصيغَتُهَا:

"اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ _نِ النَّبِيِّ الْاُمِّيِّ وَعَلٰى اٰلِه وَصَحْبِه وَسَلَّمَ."

"اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ ۨالنَّبِيِّ الْاُمِّيِّ وَعَلٰٓى اٰلِه۪ وَصَحْبِه۪ وَسَلَّمَ."

SALÂT-I ÜMMİYYE VE SÎĞASI/ŞEKLİ

OKUNUŞU: ---Allââ-hümme salli ‘alâ seyyidinâ Muhammedi-nin-Nebiyyi’l-Ümmiyy-i ve ‘alââ êelihî ve sahbihî ve sellem---

ANLAMI: “Allâh’ım ümmî bir Peygamber olan Efendimiz Muhammed (sallellâh-ü ‘aleyh-i ve sellem)’e O’nun âl’i-ne ve ashâbına salât ve selâm eyle!”

TERÂVÎH NAMAZININ SELAM ARALARINDA GENELLİKLE YANLIŞ OKUNUYOR İNŞÂALLÂH FAYDALI OLUR. (NEBİYYİ’L-ÜMMİYY-İ) ( ٨٠ مَرَّةً )، يَأْتُونَ بِهَا بَعْدَ عَصْرِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ، لِحَد۪يثِ النَّبِيِّ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الَّذ۪ي رَوَاهُ الْاِمَامُ الْبَيْهَق۪ي، وَأَخْرَجَهُ الْاِمَامُ السَّخَاوِيُّ فِي الْقَوْلِ الْبَد۪يعِ: "مَنْ صَلَّى الْعَصْرَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ ثُمَّ قَالَ قَبْلَ أَنْ يَقُومَ مِنْ مَجْلِسِه۪: "اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ ۨالنَّبِيِّ الْاُمِّيِّ وَعَلٰٓى اٰلِه۪ وَصَحْبِه۪ وَسَلَّمَ." ثَمَان۪ينَ مَرَّةً، غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُ ثَمَان۪ينَ سَنَةً." أَوْ كَمَا قَالَ.

SALÂT-I ÜMMİYYE’NİN ÖNEMİ…

Kişi bu salâtı Efendimiz (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm’ın)’in, İmâm Beyhakî’nin rivâyet ettiği, İmâm Sehavî’nin ise ‘El- kavl’ül bedî’ isimli eserinde tahrîc ettiği, hadîsinden dolayı Cum’â günü ikindi namazından sonra 80 (seksen) kere okur. Hadîs-i Şerîf: Kim Cum’â günü ikindi namazını kıldıktan sonra yerinden kalkmadan 80 (seksen) kere “Allâh’ım ümmî bir Peygamber olan Efendimiz Muhammed (sallellâh-ü ‘aleyh-i ve sellem)’e O’nun âl’i-ne ve ashâbına salât ve selâm eyle!” derse, 80 (seksen) yıllık günâhı bağışlanır. Veyâ Peygamber Efendimiz (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm’ın) buna benzer bir şey söylemiştir.

 

 

١٦٧٢- حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "مَنِ اسْتَعَاذَ بِاللّٰهِ فَأَعِيذُوهُ، وَمَنْ سَأَلَ بِاللّٰهِ فَأَعْطُوهُ، وَمَنْ دَعَاكُمْ فَأَج۪يبُوهُ، وَمَنْ صَنَعَ إِلَيْكُمْ مَعْرُوفًا فَكَافِئُوهُ، فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا مَا تُكَافِئُونَهُ، فَادْعُوا لَهُ حَتّٰى تَرَوْا أَنَّكُمْ قَدْ كَافَأْتُمُوهُ." [1]

“ ‘Abdullâh İbn-i ‘Ömer (r.a.) anlatıyor: "Rasûlüllâh (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurdu: ---

v     --- “Allâh için size sığınan kimseye sığınak olun,

v     Allâh için isteyen kimseye verin,

v     Sizi da’vet edene icâbet edin,

v     Size bir iyilik yapana karşılığını verin,

v     Eğer karşılık verecek bir şey bulamazsanız, -karşılıkta bulunduğunuza kanaat getirinceye kadar- ona duâ edin.”[2]

---

[1] الكتاب: سنن أبي داود، المؤلف: أبو داود سليمان بن الأشعث بن إسحاق بن بشير بن شداد بن عمرو الأزدي السِّجِسْتاني (المتوفى:  ٢٧٥ هـ)، المحقق: محمد محيي الدين عبد الحميد، الناشر: المكتبة العصرية، صيدا – بيروت، عدد الأجزاء: ٤.

[2] Ebû Dâvûd, Zekât, 38.