15 Haziran 2016 Çarşamba

HASTAYA ŞİFA DUASI


HASTAYA ŞİFA DUASI
 
 
قَالَ النَّبِيِّ : "أَذْهِبِ البَاسَ رَبَّ النَّاسِ، اشْفِ وَأَنْتَ الشَّافِي،
لاَ شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا."
عَنِ النَّبِيِّ ، قَالَ: "مَنْ عَادَ مَرِيضًا، لَمْ يَحْضُرْ أَجَلُهُ
فَقَالَ عِنْدَهُ سَبْعَ مِرَارٍ: أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَظِيمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ أَنْ يَشْفِيَكَ،
إِلَّا عَافَاهُ اللَّهُ مِنْ ذَلِكَ الْمَرَضِ."
 

 
 
 
٥٦٧٥- حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ، حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ، كَانَ إِذَا أَتَى مَرِيضًا أَوْ أُتِيَ بِهِ، قَالَ: "أَذْهِبِ البَاسَ رَبَّ النَّاسِ، اشْفِ وَأَنْتَ الشَّافِي، لاَ شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا." قَالَ عَمْرُو بْنُ أَبِي قَيْسٍ، وَإِبْرَاهِيمُ بْنُ طَهْمَانَ: عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، وَأَبِي الضُّحَى: "إِذَا أُتِيَ بِالْمَرِيضِ" وَقَالَ جَرِيرٌ: عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ أَبِي الضُّحَى، وَحْدَهُ، وَقَالَ: "إِذَا أَتَى مَرِيضًا."[1]

5675--- … Bize Ebû Avâne, Mansûr'dan; o da İbrâhîm en-Nahaî'den; o da Mesrûk'tan; o da Âişe (r.’anhâ)'den şöyle tahdîs etti: Rasûlüllâh (sallellâh-ü ‘aleyh-i ve sellem) bir hasta ziyâretine vardığında yâhud bir hasta Rasûlüllâh’a geti­rildiğinde, şöyle duâ ederdi:

 

Okunuşu: --- "Ezhibi’n-nâse Rabbe'n-nâs. işfi ve ente'ş-şâfî, lâ şifâe illâ şifâüke, şifâen lâ yüğâdiru sekamen.

 

Anlamı: --- “Ey insanların Rabb'i! Şu hastanın hastalığını gider! Şifâ ihsân eyle! Rabb'im ancak Sen sağlık ve şifâ verirsin. Sen'in şifândan başka hiçbir şifâ yok­tur! Rabb'im bu hastaya öyle şifâ ver ki, o şifâ, hasta üzerinde hastalık izi ve eseri bırakmasın!”.[2]

٣١٠٦- حَدَّثَنَا الرَّبِيعُ بْنُ يَحْيَى، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، حَدَّثَنَا يَزِيدُ أَبُو خَالِدٍ، عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عَمْرٍو، عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، عَنِ النَّبِيِّ ، قَالَ: "مَنْ عَادَ مَرِيضًا، لَمْ يَحْضُرْ أَجَلُهُ فَقَالَ عِنْدَهُ سَبْعَ مِرَارٍ: أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَظِيمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ أَنْ يَشْفِيَكَ، إِلَّا عَافَاهُ اللَّهُ مِنْ ذَلِكَ الْمَرَضِ."[3]

3106--- ... İbn-i Abbâs (r.’anhümâ)'dan (rivâyet olunduğuna göre) Peygamber (sallellâh-ü ‘aleyh-i ve sellem) (şöyle) buyurmuştur:

 

--- “Her kim eceli gelmedik bir hastayı ziyâret eder de onun yanında iken yedi (7) defâ:

 

Okunuşu: --- “Es’elüllâhe’l-‘Azîme Rabbe’l-‘Arşi’l-‘Azîm.”

 

Anlamı: --- “Ulu Allâh ve ‘Arş-ın yüce Rabbi’nden sana şifâ vermesini dilerim." diye duâ ederse Allâh-ü Te’âlâ o hastayı kesinlikle bu hastalıktan kurtarır.”[4]








[1] صحيح البخاري، كتاب المرضي (٧٤)، باب: باب دعاء العائد للمريض (٢٠/٢٠)، رقم الحديث:٥٦٧٥، ص:٨٠٣؛ ؛ صحيح مسلم، كتاب السلام (٣٩)، باب: استحباب رقية المريض (١٩) رقم الحديث:٤٦ (٢١٩١)، ص:٩٠١؛ ؛ سنن أبي داود، كتاب الطب (٢٢)، باب: في تعليق التمائم (١٧/١٧)، رقم الحديث:٣٨٨٣، ص:٧٢٤-٧٢٥.
[2] Buhârî, Kitâbü’l-Mardâ Ve’t-Tıbb (74), Ziyâret Eden Kişinin Hastaya Duâ Etmesi Bâbı  (20/20), Hadîs no:5675, s:803; Müslim, Kitâbü’s-Selâm (39), Hastaya Okumanın Müstehâb Oluşu Bâbı (19), Hadîs no:46 (2191), s:901; Ebû Dâvud, Kitâbü’t-Tıbb (22), Muska Takmak Bâbı (17/17), Hadîs no:3883, s:724-725.
[3] سنن أبي داود، كتاب الجنآئز (١٥)، باب: الدعاء للمريض عند العيادة (٨/١٢)، رقم الحديث:٣١٠٦، ص:٨٩٥.
[4] Ebû Dâvud, Kitâbü’l-Cenâiz (15), Ziyâret Esnâsında Hastaya Duâ Etmek Bâbı (8/12), Hadîs no:3106, s:895.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder