GEÇİM SIKINTISI OLDUĞUNDA OKUNACAK DUÂ-DIR

دُعَآءٌ يُقَالُ إِذَا تَعَسَّرَتِ الْمَع۪يشَةُ وَالدّ۪ينُ

GEÇİM SIKINTISI OLDUĞUNDA OKUNACAK DUÂ-DIR

İbn-i  Ömer (r.anhümâ)’dan rivâyet edilen bir Hadîs-i Şerîf’de Rasûlüllâh (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) şöyle buyurmuştur: --- “Birinize geçim işi zor gelince, evinden çıktığı zaman şöyle demesine mâni’ olan nedir (neden bu duâyı okumaz?):

عَنِ النَّبِيِّ ﷺ أَنَّهُ قَالَ: مَا يَمْنَعُ أَحَدَكُمْ إِذَا عُسِّرَ عَلَيْهِ أَمْرُ مَع۪يشَتِه۪ٓ أَنْ يَقُولَ إِذَا خَرَجَ مِنْ بَيْتِه۪:

"بِسْمِ اللّٰهِ عَلٰي نَفْس۪ي وَمَال۪ي وَد۪ين۪ي، أَللّٰهُمَّ  رَضِّن۪ى بِقَضَآئِكَ، وَبَارِكْ ل۪ى ف۪يمَا قُدِّرَ ل۪ي حَتّٰى لَا أُحِبَّ تَعْج۪يلَ مَآ أَخَّرْتَ، وَلَا تَأْخ۪يرَ مَا عَجِّلْتَ."

‘Nefsim, malım ve dînim üzerine Allâh’ın adını okurum. Ey Allâh-ım! Beni Senin kazâna (hukmüne) râzı kıl ve hakkımda takdir edilen şeyleri bana mübârek kıl ki, geciktirdiğini acele göndermeni, peşin verdiğini de geciktirmeni istemeyeyim.”[1]

أَللّٰهُمَّ  رَضِن۪ى بِقَضَآئِكَ وَبَارِكْ ل۪ي ف۪يمَا قَدَرَ حَتّٰى لَا أُحِبَّ تَعْج۪يلَ مَا أَخَّرْتَ، وَلَا تَأْخ۪يرَ مَا عَجَّلْتَ؟

إِذَا أَصْبَحْتَ وَإِذَا أَمْسَيْتَ تَقُولُ، أَللّٰهُمَّ  إِنّ۪ى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْجُبْنِ وَالْبُخْلِ وَأَعُوذُ بِكَ مَنْ غَلَبَهُ الدّ۪ينُ وَقَهْرُ الرِّجَالِ. أَللّٰهُمَّ  اكْفِن۪ي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ وَاغْنِن۪ي بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ .

“Ey Allâh-ım!.. Kazâma rızâ göstermemi bana nasîb eyle. Takdîr ettiğin şeyleri bana mübârek kıl. Tâ ki, Senin geciktirdiklerinin acele olmasını, acele yaptıklarının geç olmasını sevmeyeyim.”

Kişi sabah akşam şöyle söyler: “Ey Allâh-ım!.. cimrilikten ve tembellikten sana sığınırım. Dîni yalancı sayanlardan sana sığınırım. “Ey Allâh-ım!.. Helâl olarak vermiş olduğun şeyleri bana yetir. Harâma mutâc etme ve lütfunla beni zengin kıl.”

---

[1] Kasr-ı Ârifân dergisi, Sayı:44, Mayıs 2011. (İbn-i Sünnî, Amelü’l-Yevmi Ve’l-Leyle, no:349, 2/166; Nevevî, el-Ezkâr, Kitâbü’l-Ezkâr Ve’d-De’avât Li’l-Umûri’l-’Ârızât: 12, sh: 112.)