RECEB-İ ŞERÎF AYININ ESRÂRI
RECEB-İ ŞERÎF AYINDA OKUNACAK DUÂ
أَللّٰهُمَّ بَارِكْ لَنَا ف۪ى رَجَبَ وَ شَعْبَانَ وَ بَلَّغْنَا رَمَضَانَ.
--- “Allâh’ım Receb ve Şa’bân-ı hakkımızda mübârek kıl ve bizi Ramazân’a ulaştır”
***Efendimiz (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) üç aylar girince bol bol bu duâyı okurdu.
"رَجَبَ شَهْرُ اللّٰهِ وَشَعْبَانُ شَهْر۪ي وَرَمَضَانُ شَهْرُ أُمَّت۪ي"
“Receb-i Şerîf ayı Allâh’a mahsûs özel aydır (yâni Receb Allâh (c.c.) ayıdır), Şa’bân-ı Şerîf ayı benim ayımdır, Ramazân-ı Şerîf ayı ise ümmetimin ayıdır.”
"رَجَبَ شَهْرٌ عَظ۪يمٌ يُضَاعِفُ اللّٰهُ ف۪يهِ الْحَسَنَاتِ"
“Receb-i Şerîf ayı, çok büyük fazîletli ve mübârek bir aydır. Öyle ki Allâh-ü Te’âlâ Receb-i Şerîf ayında iyilikleri kat kat, bol bol mükafaatlan-dırır.”
“Kim ki Receb-i Şerîf ayında bir gün oruç tutarsa bir sene tutmuş gibi sevap alır. Kim ki Receb-i Şerîf ayında yedi gün oruç tutarsa cehennem kapıları ona kapatılır.” --- “Kim ki Receb-i Şerîf ayında sekiz gün oruç tutarsa cennetin sekiz kapısı açılır, Kim ki Receb-i Şerîf ayında on gün oruç tutarsa Cenab-ı Hakk o kişiye tüm diledikleri verir, Kim ki Receb-i Şerîf ayında on beş gün oruç tutarsa, bir melek ona geçmiş bütün günâhların bağışlandı diye nida eder.” Hadîs-i Şerîf Meâli
--- Cennette ‘Receb’ isminde bir nehir vardır, suyu sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb-i Şerîf ayında oruç tutana bu sudan ikrâm edilir ve bir daha susamaz.
RECEB-İ ŞERÎF’İN İLK CUM’Â GECESİ REGÂİB KANDİLİ’DİR.
REGÂİB KANDİLİ’NDE VUKÛ BULAN ÖNEMLİ OLAYLARDAN BÂZILARI:
1- Bu gece Cebrâil (a.s.)’ın Hz. Peygamberimiz (s.a.v.)’e namazın nasıl kılındığını (kılınacağını) öğrettiği gecedir.
2- Hz. Peygamberimiz (s.a.v.)’in ‘Rûhu-nun’ ilk kez yer-yüzüne indiği gecedir.
3- Hz. Âmine annemizin Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)’e hâmile olduğunu hissettiği fark ettiği ve anladığı gecedir. Hz. Âmine annemiz rüyâlar gördü ve müjdeler verildi.
ولما حملت آمنة برسول الله صلى الله عليه وسلم ظهر لحمله عجائب قال سهل بن عبد الله التسترى رضى الله عنه لما أراد الله تعالى خلق محمد صلى الله عليه وسلم فى بطن أمه آمنة ليلة رجب وكانت ليلة جمعة أمر رضوان خازن الجنان أن يفتح الفردوس ونادى مناد فى السموات والأرض ألا إن النور المخزون المكنون الذى يكون منه النبى الهادى يستقر فى هذه الليلة فى بطن أمه الذى فيه يتم خلقه ويخرج إلى الناس بشيرا ونذيرا
4- Hatem-i Bağdâdî Sehl-i bin Abdullâh et-Tusterî (kuddise sirruhû), Receb’in ilk cum’â gecesi Allâh-ü Te’âlâ Âmine annemizin rahm-i şerifinde Hz. Peygamberimizi yaratmak diledi.
5- Allâh-ü Te’âlâ Cennet’in baş meleği Rıdvan’a emretti; Firdevs-i ‘âlâ’nın kapılarını aç…
6- Göklerde ve yerlerde bir münâdî nidâ eder:
O gizli nûr, O saklı nûr hidâyetçi Kureşli âhir zaman Peygamberi Muhammed Mustafâ (s.a.v.)’nın nuru
يستقر فى هذه الليلة فى بطن أمه
gece annesi Âmine’nin karnında rahm-i şerifinde yerleşecek yaratışı orda aylar boyu devâm edecek tamâma erecek
الذى فيه يتم خلقه ويخرج إلى الناس بشيرا ونذيرا
insanlara müjdeci ve uyarıcı olarak çıkacak.
7- Ka’bü’l-Ahbâr hz.nin anlattığına göre; Hz. Âmine annemiz hamlini hissettiği gece
· Dünyâdaki bütün putlar mevlid gecesi gibi indi kalktı, bi ters yüz oldu,
· Kureyş büyük kıtlık ve darlıktayken topraklar yeşillendi, ağaçlar yüklendi (meyvelendi) her tarafa bolluk ve bereket geldi, o seneye “Fetih ve …=Neşe, Sürûr Senesi” adı verildi,
قال في كتاب شرف المصطفى هالة هي أم حمزة رضي الله عنه قال ابن عباس رضي الله عنهما لم يبق تلك الليلة دابة لقريش إلا نطقت وقالت حُمِلَتْ مُحَمَّدٌ (حمل بمحمد) وَرَبُّكَ الْكَعْبَة فَهُوَ أَمَان الدُّنْيَا وسراج أهلها وصاح إبليس لعنه على جبل أبي قبيس فاجتمعت عليه الشياطين فقالوا ما الذي أصابك قال قد استقر محمد في بطن آمنة يبعثه الله بالسيف القاطع فيغير الأديان ويكسر الصلبان[1]
· İbn-i Abbâs Hz.’nin rivâyetine göre; Kureyş’in bütün hayvanları dile geldi;
· “Ka’be-nin Rabbine yemîn olsun ki Muhammed Anne karnına yerleşti. Dünyânın güvencesi dünya halkının kandili güneşi Muhammed Mustafâ (s.a.v.)’dır.”
· İblis mel’unu Ebû Kubeys dağına çıkarak; bütün şeytanları topladı ve; “Muhammed (s.a.v.) annesinin karnına yerleşti, Allâh onu keskin kılıçla gönderecek ve hepimizin işini bitirecek, hiç bir şeyden haberiniz yok.” Diye inim inim inledi.
بسم الله الرحمن الرحيم
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
سورة الانبياء : اية 107
استقر محمد في بطن آمنة يبعثه الله بالسيف القاطع فيغير الأديان ويكسر الصلبان وقال في روضة الأفكار عن سهل رضي الله عنه لما أراد الله تعالى خلق محمد صلى الله عليه وسلم في بطن أمه أمر رضوان بواب الجنة أن يفتح تلك أبواب الفردوس وأمر مناديا ينادي في السموات والأرضين ألا وإن النور المكنون والمخزون في هذه الليلة قد استقر في بطن آمنةقالت آمنة ما شعرت أني حملت بولدي محمد لأني ما وجدت له وحما ولا ثقلا كما تجد الحوامل ولكني أنكرت انقطاع حيضي ولقد رأيت وأنا حاملة به نورا أضاء له المشرق والمغرب حتى رأيت قصور بصرى من أرض الشام
HAZRETİ ÂMİNE ANNEMİZ HÂMİLELİK DÖNEMİNİ ANLATIYOR
HÂMİLELİK DÖNEMİNİN HER AYINDA BÜTÜN GEÇMİŞ PEYGAMBERLER SIRAYLA HZ. ÂMİNE ANNEMİZ’E GELEREK PEYGAMBERİMİZ’İ MÜJDELER.
في الشهر الأول رأيت رجلا طويلا فقال أبشري فقد حملت بسيد المرسلين فقلت له من أنت فقال أبوه آدم
Hazreti Âmine binti Vehb’den rivâyet edildi:
Habibim Muhammed (s.a.v.)’e Receb ayında hâmile oldum. Yine o ay içinde bir gece uykuda iken odama uzun (güzel yüzlü, misk kokulu ve nurlu)bir zat girdi:
--- “Merhaba Ey Muhammed!” dedi.
--- “Sen kimsin?” dedim.
--- “İnsanlığın babası Adem” dedi.
--- “Niçin odama girdin?” dedim. Dedi ki:
--- “Ey Âmine! Müjdeler olsun sana, insanlığın en hayırlısına hâmilesin.”
في الشهر الثاني أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بسيد الأولين والآخرين فقلت له من أنت فقال شيث
Hamileliğinin ikinci ayında odama mübarek bir zat girdi:
--- “Esselamü aleyke Ya Rasülallah!” dedi.
--- “Sen kimsin?” dedim.
--- “Ben Şit’im” dedi ve o da beni müjdeledi.
في الشهر الثالث أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بالنبي الكريم فقلت له من أنت قال نوح
Dördüncü ayda öncekiler gibi büyük bir zat geldi. Ona da kim olduğunu sordum. Hazreti Nuh olduğunu söyledi. Nusret ve fütuhat ile beni müjdeledi.
في الشهر الرابع أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بالسيد الشريف والنبي العفيف فقلت له من أنت قال إدريس
Hamileliğimin üçüncü ayında yine odama bir şahıs girdi.
--- “Sen kimsin?” diye sordum.
--- “İdris’im” dedi. O da habib-i reis ile beni müjdeledi
وفي الشهر الخامس أتاني آت وقال أبشري حملت بسيد البشر فقلت له من أنت قال هود
Beşinci ayda önceki üslup üzere bir zat geldi.
--- “ Kimsiniz?” diye sordum.
--- “Hûd’um” dedi ve beni yevmi meşhûd (kıyamet günü)’nün şefaatçisi ile müjdeledi.
في الشهر السادس أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بالنبي الهاشمي فقلت له من أنت قال إبراهيم
Altıncı ayda önceki tarzda şanı büyük olan bir zat geldi.
--- “ Kimsiniz?” diye sordum.
--- “Halil İbrahim’im” dedi. O da bana yüce peygamberin gelişini müjdeledi.
في الشهر السابع أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بحبيب رب العالمين فقلت له من أنت قال إسماعيل وفيه انشق إيوان كسرى وسقط منه أربع عشرة شرافة
Yedinci ayda İsmail-i Zebih,
وفي الشهر الثامن أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بخاتم النبيين فقلت من أنت فقال موسى
Sekizinci ayda Musa Kelimullah,
وفيه خمدت نار فارس في الشهر التاسع أتاني آت وقال أبشري فقد حملت بمحمد فقلت من أنت قال عيسى
Ve dokuzuncu ayda Meryem oğlu İsa (Aleyhisselâm) geldiler. Hepsi de muhterem Rasül’ün gelişini müjdelediler. (Vesilet-ül Uzmâ)
وفيه سقط التاج عن رأس كسرى وقيل في الشهر الرابع مات أبوه عبد الله ودفن بالمدينة وهو ابن خمسة وعشرين سنة فلما مات عبد الله قالت الملائكة ربنا بقي نبيك فقال الله تعالى أنا وليه وحافظه قالت آمنة فلما كانت ليلة الولادة أي وهي ليلة الإثنين مع طلوع الفجر وقيل ليلة الجمعة رأيت جماعة قد نزلوا من السماء ومعهم ثلاثة أعلام بيض فركثروا علما على ظهر الكعبة وعلما على سطح داري وعلما على بيت المقدس ودنت مني النجوم حتى أني أقول أيقعن علي وامتلأت الأرض نورا وفتحت أبواب السماء ثم عكف على منزلي طيور كثيرة مناقيرها من الزمرد وأجنحتها من الياقوت ورأيت الديباج قد بسط بين السماء والأرض ورأيت رجالا في الهواء بأيديهم أباريق الفضة بسلاسل الذهب وكنت عطشى فشربت من أحدها فبينما أنا أفكر في أمري وقد ضاق من الوحدة صدري إذ دخل علي جماعة من النساء لم أر أحسن منهن معهن آسية إمرأة فرعون وكانت هي القابلة لكن في الشفاء عن الشفاء أم عبد الرحمن بن عوف رضي الله عنهما قالت لما سقط محمد صلى الله عليه وسلم على يدي من بطن أمه واستهل سمعت قائلا يقول رحمك الله وأضاء لي ما بين المشرق والمغرب ثم اشتد بي الطلق فرأيت طيرا عظيم الحلقة حسن الهيئة فمسح بجناحه على بطني فوضعت ولدي محمدا مستقيما أي خرج بأقدامه الكريمة ولم يخرج منكوسا إشارة إلى أنه صلى الله عليه وسلم لم يزل قائما في حدود الله ثم تكلم بكلام فصيح وقال الله أكبر الله أكبر الحمد لله رب العالمين قال عكرمة قال ابن عباس عن أبيه العباس عن أبيه عبد المطلب ولد محمد مختوما مسرورا أي مقطوع السرة في رواية أن عبد المطلب ختنه يوم سابعه... فائدة: ولد جماعة من الأنبياء مختونين منهم آدم وشيث وإدريس ونوح ولوط ويوسف وموسى وشعيب وسليمان ويحيى وعيسى ومحمد صلى الله عليه وسلم وعليهم أجمعين وأول من اختتن من الرجال إبراهيم ومن النساء هاجر كما سيأتي في فضل الأمة المرحومة وسيأتي في مناقب حكم الختان والله أعلم قالت آمنة فلما وضعته وكأن وجهه القمر غيبه رجل عنى الساعة و إذا به قد رده وقال خذيه فقد طافوا به المشارق والمغارب والساعة كان أبيه آدم فقبله بين عينيه فقال أبشر يا حبيبي فإنك سيد ولدي من الأولين والآخرين فمضى الرجل الذي غيبه وهو يقول يا عز الدنيا ويا شرف الآخرة من قال مقالتك وشهد بشهادتك يحشر يوم القيامة تحت لوائك قال ابن عباس أنه رضوان بواب الجنة وهو الذي ختم بين كتفيه بخاتم النبوة قال عبد المطلب تلك الليلة أطوف بالكعبة فتمايلت الكعبة وخرت ساجدة تحوم المقام تساقطت الأصنام وقالت الله أكبر الله أكبر ولد محمد الأزهر الآن طهرني ربي من أنجاس المشركين وسمعت قائلا يقول ألا وإن آمنة قد ولدت محمداً وأنسكت عليها سحائب الرحمة فأتيت منزل آمنة فرأيت سحابة قد أظلت حجرتها فجعلت أمسح عيني وأقول أنا نائم أم يقظان فناديت يا آمنة إفتحي الباب ففتحه فإذا المسك يفوح من حجرتها فقلت لها ما الخبر فقالت ولد محمد قال دعيني أنظر إليه قالت إنه في البيت فلما أردت الدخول إليه خرج رجل معه سيف وقال مهلا حتى تنقضي عنه زيارة الملائكة.من أنجاس المشركين وسمعت قائلا يقول ألا وإن آمنة قد ولدت محمداً وأنسكت عليها سحائب الرحمة فأتيت منزل آمنة فرأيت سحابة قد أظلت حجرتها فجعلت أمسح عيني وأقول أنا نائم أم يقظان فناديت يا آمنة إفتحي الباب ففتحه فإذا المسك يفوح من حجرتها فقلت لها ما الخبر فقالت ولد محمد قال دعيني أنظر إليه قالت إنه في البيت فلما أردت الدخول إليه خرج رجل معه سيف وقال مهلا حتى تنقضي عنه زيارة الملائكة.
خلق نور ولادة النبي المصطفي سيدنا محمد صلى الله عليه وسلم
وعن كعب الآخبار قال لما أراد الله تعالى أن يخلق محمدا صلى الله عليه وسلم أمر جبريل أن يأتيه بالطينة التى هى قلب الأرض وبهاؤها ونورها قال فهبط جبريل فى ملائكة الفردوس وملائكة الرقيع الأعلى فقبض قبضة رسول الله صلى الله عليه وسلم من موضع قبره الشريف وهى بيضاء منيرة فعجنت بماء التسنيم فى معين أنهار الجنة حتى صارت كالدرة البيضاء لها شعاع عظيم ثم طافت بها الملائكة حول العرش والكرسى وفى السموات والأرض والجبال والبحار فعرفت الملائكة وجميع الخلق سيدنا محمدا وفضله قبل أن تعرف آدم عليهما السلام، قال ابن عباس أصل طينة رسول الله صلى الله عليه وسلم من سرة الأرض بمكة ومن موضع الكعبة دحيت الأرض فصار رسول الله صلى الله عليه وسلم هو الأصل فى التكوين والكائنات تبع له.
( المصدر: كتاب الشفاء )
( المصدر: كتاب شرف المصطفى، المصدر: نزهة المجالس للصفوري الشافعي)
Hazreti Âmine Rasûlü Ekrem Efendimiz’e hâmile olduktan altı ay sonra, rüyasında kendisine şöyle denilmiştir: “Yâ Âmine! Sen âlemlerin hayırlısı bir zata gebesin. Onu doğurduğun zaman “Muhammed” diye isim ver. Ve onun sırrına sakla. Müşarun ileyhâ validemiz anlatıyor: “Bana kadınlara ârız olan doğum hali geldi ki, onu kimse bilmiyordu. Evimin bir köşesinde yapayalnızdım. Müthiş bir taraka duyup korktum. Gördüm ki ak bir kuş kanadıyla sırtımı meshediyor. Benden derhâl o korku ve duyduğum ızdırap zâil oldu. Baktım ki, bütün etrafı nur kaplamış ve uzun boylu kadınlar kuşatmış. Kendi kendime: “Acaba bunlar benim vaz’ı haml edeceğimi nerden bildiler?” dedim. (Diğer bir rivâyete göre, gelen kadınlar dediler ki: “Biz Asiye ve Meryem’iz, şunlar da hurilerdir. Ben bu halde kendimi gökle yer arasında beyaz atlas döşek içinde buldum. Hatif’ten şu ses geldi: “Yâ Âmine! O’nu insanların gözünden sakla.” Cevv-i hevadan ellerinde gümüş ibrikler taşıyan, gagaları zümrütten, kanatları yakuttan kuşlar vardı. Allah celle celâlühu gözümün perdesini açtı. Arzın meşrik ve magribini temaşa ettim. Meşrikte bir sancak, magribte bir sancak gördüm. O sırada Muhammed aleyhisselâtü vesselâm doğdu. O gözü semaya dikili ve kendisi secdeye kapanır vaziyette idi. Oğlumun doğmasıyla beraber benden büyük bir nur çıktı ki, bütün yeryüzünü ziyalar içinde bıraktı.”
O gece Abdulmuttalib hazretleri Mescid-i Haram’da Cenâb-ı Hakk’a teveccühle münacat ederken “Müjde ey Ebû Talib’in babası, şimdi Âmine’den bir çocuk doğdu ki, vücudu âlemlere rahmettir” diye hatifi bir ses işitmiş. Hemen Hazreti Âmine’nin yanına gitmiştir, orada da harikulade şeyler temaşa etmiştir. Vilâdet-i seniyye’nin ayı ve günü sabittir. Rebiülevvel ayının on ikinci pazartesi gecesi dünyaya gelmiştir. Nitekim Süleyman Çelebi Hazretleri de bunu ihtiyar etmiştir.
Doğuşun altıncı senesinde de Hazret-i Âmine yirmi yaşlarında iken vefat etti. Hâl-i ihtizarda son nefeslerinde âlemlerin nuru olan mükerrem oğlunun nurlu yüzüne bakarak şu mealdeki sözleri söylendi: “Herkes ölecek, her yeni eskiyecek, her çok fena bulacak, ben de öleceğim fakat namım kalacaktır. Tertemiz bir evlat doğurdum. Dünyaya büyük bir hayır bıraktım.” dediler ve mübarek ruhlarını Medine’den dönerken Ebva’da teslim ettiler. Sallâllahu âlâ Muhammedin ve âlâ ebeveyni ve âlihi ve ezvacihi ve ashabihi ecmain. ÂMİN
Hz. Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor;
"أن الدعآء يستجاب في خمس ليال. في ليلة الجمعة، وليلة الاضحى وليلة الفطر (والعيدين)، وأول ليلة من رجب، وليلة النصف من شعبان."[2]
“Beş gece vardır ki, o beş gecede yapılan duâlar geri çevrilmez, kabûl olunur. Bunlar:
1- Receb-i Şerîf ayının ilk Cum’â gecesi (Regâib gecesi).
2- Şa’bân-ı Şerîf ayının 15. gecesi.
3- Cum’â geceleri.
4- Ramazân Bayramı gecesi.
*** --- REGÂİB GECESİ NAMAZI:
v Her kim Receb-i Şerîf ayında Sabah namazından sonra 1 (bir) kere Yâ-Sîn’i Şerîf-i okursa;
ü Elli senelik günâhı affolunur,
ü Kabir azâbından emîn olur.
vReceb-i Şerîf ayında 4 (dört) rekât namaz;
1. Rekâtta 100 (yüz) Âyet-el Kürsî
2. Rekâtta 100 (yüz) İhlâs-ı Şerîf
3. Rekâtta 100 (yüz) Âyet-el Kürsî
4. Rekâtta 100 (yüz) İhlâs-ı Şerîf
Okursa Cennetteki yerini görmeden ölmez.
Receb-i Şerîf ayının ilk cuma gecesine “Leyle-i Regâib” denir. Bazı alimlerin açıklamasına göre, Peygamber Efendimiz (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) bu gece pek çok ruhanî ahvâl ve ikrâma kavuşmuş olmakla Yûce Allâh’a şükür için on iki rekât namaz kılmıştır.
Peygamber Efendimizin bu Regâib gecesinde ana rahmine düşmüş olduğuna dâir olan bir rivâyet, uygun görülmemektedir. Çünkü bu gece ile Hazret-i Peygamberimizin doğumu arasındaki zaman, bu hesaba aykırı düşmektedir.
Ancâk Hazret-i Âmine annemizin, Peygamber Efendimiz’e hâmile kaldığını bu gece anlamış olması düşünülebilir.
Sebeb ne olursa olsun, bu gece pek mübârek bir gecedir. Zâten Regâib, istenilen, değeri çok olan, bağış, ihsan, ikrâm ve çok nefis şeyler demektir ve “Rağibe” kelimesinin çoğuludur.
Bu geceyi ibâdetle geçirmenin sevâbı çok büyüktür. Fakat bu gecede kılınacak namazın sünnet veyâ mendub olması hakkında kuvvetli bir delil bulunmamaktadır. Bu gecede toplanıp cemaatla namaz kılınması bid’at sayılmaktadır.
Zâten Terâvîh Namazı’ndan başka hiç bir nâfile namazın çağrışarak cemaatla kılınması sünnet değildir, mekrûh sayılır. Ancâk bir yerde bulunan iki, üç kişinin bu gibi namazları cemaatla kılmaları câiz görülmüştür.
"اللهم صل على سيدنا محمد النبي الأمي الحبيب العالي القدر العظيم الجاه وعلى آله وصحبه وسلم اجمعين"
· Bu salavât’ın Müjdesi: Salavâtın sâhibi Kabre konulurke bizzat Hz. Peygamberimiz kendi karşılayacak ve mübârek kollarıyla kendisi yerleştirecek.
RECEB-İ ŞERÎF’DE VAKİTLERİ BELİRSİZ NAMAZLAR!..
RECEB-İ ŞERÎF’İN BAŞI, ORTASI VE SONUNDA KILINACAK NAMAZLAR!..
عَنْ سَلْمَانَ رَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ ﷺ أَنَّهُ قَالَ وَقَدِ اسْتَهَلَّ رَجَبُ: "يَا سَلْمَانُ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ يُصَلّ۪ى ف۪ي هٰذَا الشَّهْرِ ثَلَاث۪ينَ رَكْعَةً وَهُوَ شَهْرُ رَجَبَ، يَقْرَأُ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ مَرَّةَ وَ ( قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ ( قُلْ يَآ أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، إِلَّا مَحَا اللّٰهُ تَعَالٰى عَنْهُ ذُنُوبَهُ وَأَعْطٰى (كُلّ ذنب عمله في صغره وكبره وأعطاه الله سبحانه) مِنَ الْاَجْرِ كَمَنْ صَامَ ذٰلِكَ الشَّهْرَ كُلَّهُ، (وكتب عند الله) وَكَانَ مِنَ الْمُصَلّ۪ينَ إِلَى السَّنَةِ الْمُقْبِلَةِ، وَرُفِعَ لَهُ ف۪ي كُلِّ يَوْمٍ عَمَلُ شَه۪يدٍ مِنْ شُهَدَآءِ بَدْرٍ، وَكُتِبَ لَهُ بِصِيَامِ كُلِّ يَوْمٍ (يصومه منه) عِبَادَةُ سَنَةٍ وَرُفِعَ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ، فَإِنْ صَامَ الشَّهْرَ كُلَّهُ وَصَلّٰى هٰذِهِ الصَّلٰاةَ أَنْجَاهُ اللّٰهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنَ النَّارِ وَأَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ، (يا سلمان) وَكَانَ ف۪ى جِوَارِ اللّٰهِ سُبْحَانَهُ أَخْبِرْن۪ي بِذٰلِكَ جَبْرَآئ۪يلُ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ هٰذِه۪ عَلَامَةٌ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الْمُشْرِك۪ينَ الْمُنَافِق۪ينَ، لِاَنَّ الْمُنَافِق۪ينَ لَا يُصَلُّونَ ذٰلِكَ. قَالَ سَلْمَانُ رَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُ: فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللّٰهِ أَخْبِرْن۪ي كَيْفَ أُصَلّ۪هَا؟ (هذه الثلاثين ركعة ومتى اصليها) قَالَ: يَا سَلْمَانُ تُصَلّ۪ي ف۪ٓي أَوَّلِه۪ عَشَرَ رَكَعَاتٍ تَقْرَأُ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ مَرَّةً وَاحِدَةً وَ ( قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، وَ ( قُلْ يَآ أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، فَإِذَا سَلَّمْتَ رَفَعْتَ يَدَيْكَ وَقُلْتَ: لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، أَللّٰهُمَّ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ وَلَا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ وَلَا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ، ثُمَّ امْسَحْ بِهِمَا وَجْهَكَ.
وَصَلِّ ف۪ى وَسَطِ الشَّهْرِ عَشَرَ رَكَعَاتٍ إِقْرَأْ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ مَرَّةً وَاحِدَةً وَ ( قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، وَ ( قُلْ يَآ أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، فَإِذَا سَلَّمْتَ فَارْفَعْ يَدَيْكَ إِلَى السَّمَآءِ وَقُلْ: لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، إِلٰهًا، وَاحِدًا، صَمَدًا، فَرْدًا، وَتْرًا لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا. ثُمَّ امْسَحْ بِهِمَا عَلٰى وَجْهَكَ. وَ صَلِّ ف۪ٓي أٰخِرِ الشَّهْرِ عَشَرَ رَكَعَاتٍ إِقْرَأْ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ مَرَّةً وَاحِدَةً وَ ( قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، وَ ( قُلْ يَآ أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ... ) ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، فَإِذَا سَلَّمْتَ فَارْفَعْ يَدَيْكَ إِلَى السَّمَآءِ وَقُلْ: لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، وَ صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلٰى أٰلِهِ الطَّاهِر۪ينَ وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظ۪يمِ. وَسَلْ حَاجَتَكَ يُسْتَجَبْ لَكَ دُعَآؤُكَ وَيَجْعَلُ اللّٰهُ بَيْنَكَ وَبَيْنَ جَهَنَّمَ سَبْع۪ينَ خَنْدَقًا كُلُّ خَنْدَقٍ كَمَا بَيْنَ السَّمَآءِ وَالْاَرْضِ وَيَكْتُبُ لَكَ بِكُلُّ رَكْعَةٍ أَلْفَ أَلْفِ رَكْعَةٍ وَيَكْتُبُ لَكَ بَرَآءَةً مِنَ النَّارِ وَجَوَازًا عَلَى الصِّرَاطِ." قَالَ سَلْمَانُ رَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُ: فَلَمَّا فَرَغَ النَّبِىُّ ﷺ مِنَ الْحَد۪يثِ خَرَرْتُ سَاجِدًا أَبْك۪ى شُكْرًا لِلّٰهِ تَعَالٰى لِمَا سَمِعْتُ مِنْ هٰذِهِ الزِّيَادَةِ.
Selmân (r.a.)’dan rivâyete göre, Receb Hilâli belirdiğinde, Nebî (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) ona şöyle buyurdu: --- “Ey Selmân! Herhangi bir îmânlı kadın veyâ erkek bu ayda otuz rekât kılar; her rekâtta, bir kere Fâtihâ, üçer kere de İhlâs ve Kâfirûn Sûrelerini okursa, mutlakâ Allâh-ü Te’âlâ ondan günâhlarını siler, ayın tamâmını oruç tutmuş gibi kendisine ecir verir, gelecek seneye kadar (devâmlı) namaz kılanlardan (sayılmış) olur.
Kendisi için her gün, Bedir şehidlerinden bir şehid ameli yükseltilir. Her günün orucuna mukâbil onun için, bir senelik ibâdet yazılır. Onun için bin derece yükseltilir.
Eğer ayın tümünü tutup bu namazı da kılarsa, Allâh-ü Te’âlâ onu ateşten kurtarır, cenneti kendisine vâcib kılar ve Allâh-ü Te’âlâ-nın (mânevî) civârında (makbûllerden) olur.
Cibrîl (a.s.) bana bunu bildirdi ve:‘Yâ Muhammed! Bu (namaz) sizinle, müşrik ve münâfıklar arasında bir alâmettir, çünkü münâfıklar bunu kılamazlar’ dedi.”
Bunun üzerine Selmân (r.a.), bu namazı nasıl ve ne zaman kılacağını sorunca.
Rasûlüllâh (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) şöyle buyurdu:
v “Ey Selmân! Ayın başında on rekât kılıp; her rekâtta bir Fâtihâ, üç kere de İhlâs ve Kâfirûn Sûreleri’ni okursun. (Son) selâmını verince, ellerini kaldırıp:
لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، أَللّٰهُمَّ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ وَلَا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ وَلَا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ.
“Allâh’dan başka hiçbir ilâh yoktur. O, tektir, hiçbir ortağı yoktur. Mülk O’na âittir, hamd O’na mahsûstur, diriltir ve öldürür, Kendisi ise dâimâ diridir, hiç ölmez. Bütün hayırlar, O’nun (kudret) elindedir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir. Ey Allâh’ım! Senin verdiğine hiçbir engel yoktur, engellediğini de verecek biri yoktur. Zenginlik sâhibine, serveti sana karşı yaramaz!” dersin.
Sonra ellerini yüzüne sür.
v Ayın ortasında da on rekât kılıp; her rekâtta bir Fâtihâ, üç kere de İhlâs ve Kâfîrûn Sûrelerini okursun. (Son) selamı verince, ellerini kaldırıp:
لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، إِلٰهًا، وَاحِدًا، صَمَدًا، فَرْدًا، وَتْرًا لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا.
“Allâh’dan başka hiçbir ilâh yoktur. O, tektir, hiçbir ortağı yoktur. Mülk O’na âittir, hamd O’na mahsûstur. Diriltir ve öldürür. Kendisi ise dâimâ diridir, hiç ölmez.
Bütün hayırlar, O’nun (kudret) elindedir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir. O, Vâhid, Ehad, Samed, bir ve tek ilâhtır, eş ve çocuk edinmemiştir.”de, sonrasında ellerinle yüzünün üstünü meshet.
v Ayın sonunda da on rekât kılıp; her rekâtta bir Fâtihâ, üç kere de İhlâs ve Kâfîrûn Sûrelerini okursun, (Son) selâmı verince, ellerini kaldırıp:
لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَر۪يكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْي۪ي وَيُم۪يتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْئٍ قَد۪يرٌ، وَ صَلَّى اللّٰهُ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلٰى أٰلِهِ الطَّاهِر۪ينَ وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظ۪يمِ.
“Allâh’dan başka hiçbir ilâh yoktur. O, tektir, hiçbir ortağı yoktur. Mülk O’na âittir, hamd O’na mahs’ustur. Diriltir ve Öldürür. Kendisi ise dâimâ diridir, hiç ölmez.
Bütün hayırlar, O’nun (kudret) elindedir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir. Allâh-ü Te’âlâ, Efendimiz Muhammed (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem)’e, ve temiz Ehl-i Beyti’ne salât etsin.
O çok yûce ve pek büyük Allâh-ü Te’âlâ-nın yardımı olmadan (hiçbir şeye) güç ve kuvvet yoktur.” de ve dileğini iste, duân kabûl edilir.
Allâh-ü Te’âlâ seninle cehennem arasına, her birinin mesâfesi gökle yer arası kadar geniş olan yetmiş hendek koyar ve her rekâta mükâbil sana bir milyon rekât yazar, ayrıca sana ateşten berat ve sırattan geçiş izni verir.”
Selmân (r.a.) şöyle anlattı: “Nebî (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) bu hadîsi bitirince, duyduğum bu kadar fazla mükâfattan dolayı Allâh-ü Te’âlâ-ya şükür için, ağlayarak secdeye kapandım.”[4]
عَنْ أنس بن مالك قال: خطب رسول الله ﷺ قبل رجب بجمعة فقال: "أيها الناس! ... فَمَنْ صَلّٰى ف۪ي يَوْمٍ ف۪يهِ خَمْس۪ينَ صَلَاةً (رَكْعَةً) يَقْرَأُ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْأٰنِ أَعْطَاهُ اللّٰهُ مِنَ الْحَسَنَاتِ بِعَدَدِ الشَّفْعِ وَالْوَتْرِ وَبِعَدَدِ الشَّعَرِ وَالْوَبَرِ..."[5]
Enes İbn-i Mâlik (r.a.)’ın rivâyet ettiği bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) şöyle buyurmuştur:--- “Her kim Receb-de, Kur’ân-dan kolayına gelen (sûreler)-le elli (rekât nâfile) namaz kılarsa, Allâh-ü Te’âlâ ona çiftler ve tekler adedince insan tüyleri ile hayvan kılları sayısınca (sevâb ve) haseneler yazar.”[6]
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍرَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُمَا مَرْفُوعًا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ ﷺ: " مَنْ صَامَ يَوْمًا مِنْ رَجَبٍ، وَصَلّٰى ف۪يهِ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ، يَقْرَأُ ف۪ي أَوَّلِ رَكْعَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ: (أٰيَةَ الْكُرْسِيِّ)،وَفِي الرَّكْعَةِ الثَّانِيَةِ مِائَةَ مَرَّةٍ: (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ...)لَمْ يَمُتْ حَتّٰى يَرٰى مَقْعَدَهُ مِنَ الْجَنَّةِ أَوْ يَرٰى لَهُ."
İbn-i Abbâs (r.anhümâ)’nın rivâyet ettiği (Merfû’)[7] bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (sallellâh-ü aleyh-i ve sellem) şöyle buyumıuştur: --- “Her kim Receb-den bir gün oruç tutar ve onda, ilk rekâtında yüz kere Âyet’el-Kürsî, ikinci rekâtında yüz kere İhlâs-ı Şerîf okuyarak dört rekât kılarsa, cennetteki makâmını görmedikçe veyâ bu kendisine gösterilmedikçe ölmez.”[8]
RECEB-İ ŞERÎF’İN YARI GECESİ NAMAZI
من الصلوات المحدثة التي ابتدعت في شهر رجب صلاة ليلة النصف من رجب.
قال الحافظ ابن حجر معدداً الصلوات المحدثة في شهر رجب: (ومنها مارواه أبو الفرج بن الجوزي في الموضوعات له: قال: أنبأنا أبو عثمان بن الحسن بن نصر الأديب، أخبرنا علي بن محمد بن حمدان، أخبرنا إبراهيم بن محمد بن أحمـد بن يوسف، حدثنا ربيعـة بن علي بن محمد، أخبرنا محمد بن الحسن، أخبرنا عبد الله بن عبد العزيز، أخبرنا عصـام بن محمـد، أخبرنا سلمـة بن شبيب، وعمـرو بن هشـام، ومحمود بن غيلان، قالوا: أخبرنا أحمد بن زيد بن يحيى عن أبيه، عن أنس بن مالك رضى الله عنه مرفوعًا قال:
قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ ﷺ: "مَنْ صَلّٰى لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ رَجَبَ، أَرْبَعَ عَشَرَةَ رَكْعَةً، يَقْرَأُ ف۪ي كُلِّ رَكْعَةٍ أَلْحَمْدُ مَرَّةً، وَقُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدُ إِحْدٰى عشرة مَرَّةً (عِشْر۪ينَ مَرَّةً)، وَقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، وَقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، فَإِذَا فَرَغَ مِنْ صَلٰاتِه۪ صَلّٰى عَلَيَّ عَشْرَ مَرَّاتٍ، ثُمَّ يُسَبِّحُ اللّٰهَ وَيَحْمَدُهُ وَيُكَبِّرُهُ وَيُهَلِّلُهُ ثَلَاث۪ينَ مَرَّةً، بَعَثَ اللّٰهُ تَعَالٰى إِلَيْهِ أَلْفَ مَلَكٍ، يَكْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ، وَيَغْرِسُونَ لَهُ الْاَشْجَارَ فِي الْفِرْدَوْسِ، وَمَحٰي عَنْهُ كُلَّ ذَنْبٍ أَصَابَهُ إِلٰى تِلْكَ اللَّيْلَةِ، وَلَمْ يَكْتُبْ عَلَيْهِ خَط۪يئَةً إِلٰى مِثْلِهَا مِنَ الْقَابِلِ، وَيَكْتُبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ قَرَأَ ف۪ي هٰذِهِ الصَّلٰاةِ سَبْعَمِائَةِ حَسَنَةٍ، وَيَبْن۪ي لَهُ بِكُلِّ رُكُوعٍ وَسُجُودٍ عَشَرَةَ قُصُورٍ فِي الْجَنَّةِ مِنْ زَبَرْجَدٍ أَخْضَرَ، وَأَعْطٰي بِكُلِّ رَكْعَةٍ عَشْرَ مَدَآئِنَ فِى الْجَنَّةِ كُلُّ مَد۪ينَةٍ مِنْ يَاقُوةٍ حَمْرَٓأَ وَيَأْت۪يهِ مَلَكٌ فَيَضَعُ يَدَهُ بَيْنَ كَتِفَيْهِ فَيَقُولُ لَهُ: إِسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ، فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ".
Enes (r.a.)’dan merfû’an rivâyet edilen bir Hadîs-i Şerîf’de Rasûlüllâh (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur: “Her kim recebin yarı (onbeşinci) gecesinde ondört rekât kılar; her rekâtta, bir Fâtihâ, yirmi İhlâs, üçer kere de Felak ve Nâs Sûreleri’ni okur.
Namazını bitirince bana on kere salât okur sonra da otuzar kere, tesbîh, hamd, tekbîr ve tehlîl de bulunursa, yâni:
"سُبْحَانَ اللّٰهِ -- أَلْحَمْدُ لِلّٰهِ -- أَللّٰهُ أَكْبَرُ -- لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ".
“Sübhânellâh --- Elhamdülillâh --- Allâh-ü Ekber --- Lâ ilâhe illellâh.”
Derse, Allâh-ü Te’âlâ ona, sevaplarını yazmak, Firdevs (cennetin)’de kendisi için ağaçlar dikmek üzere bin melek yollar.
O geceye kadar yaptığı bütün günâhları siler, bir dahaki seneye kadar üzerine hiçbir günâh yazmaz.
Bu namazda okuduğu her harfe karşılık, kendisine yediyüz hasene yazar, her rükû’ ve secdesine karşılık cennette ona yeşil zebercedden on kasr (köşk) binâ eder.
Her rekâta mukâbil, cennette ona kırmızı yâkuttan on şehir verir. Bir melek gelip, elini omuzları arasına koyarak: ‘Geçmiş günâhların muhakkak bağışlandı, ameline yeniden başla’ der.”[9]
Recebin yarı (onbeşinci) gecesi, bir Fâtihâ, on İhlâs ile yüz rekât kılınıp, peşine bin kere istiğfârda bulunmak, gününde de, bir Fâtihâ ve bir İhlâs ile elli rekât kılmak, teşvik edilen amellerdendir.”[10]
RECEB-İ ŞERÎF’İN YİRMİ YEDİNCİ GECESİ Mİ’RÂC KANDİLİ’DİR...
Mİ’RÂC KANDİLİ
٨ سُبْحَانَ الَّذ۪ىٓ اَسْرٰى بِعَبْدِه۪ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ اِلَى الْمَسْجِدِ الْاَقْصَاالَّذ۪ى بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ اٰيَاتِنَاۜ اِنَّهُ هُوَالسَّم۪يعُ الْبَص۪يرُ ٧ [سورة الاسرآء:١٧/١]
“Kendisine âyetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulunu (Muhammed’i) bir gece Mescid-i Harâm’dan çevresini bereket-lendirdiğimiz Mescid-i Aksâ’ya götüren Allâh’ın şanı yûcedir. Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir.”[11]
﴿ عَلَّمَهُ۫ شَد۪يدُ الْقُوٰىۙ ﴿٥﴾ ذُو مِرَّةٍۜ فَاسْتَوٰىۙ ﴿٦﴾ وَهُوَ بِالْاُفُقِ الْاَعْلٰىۜ ﴿٧﴾ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلّٰىۙ ﴿٨﴾ فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنٰىۚ ﴿٩﴾ فَاَوْحٰٓى اِلٰى عَبْدِه۪ مَآ اَوْحٰىۜ ﴿١٠﴾ مَا كَذَبَ الْفُؤَ۫ادُ مَا رَاٰى ﴿١١﴾ اَفَتُمَارُونَهُ۫ عَلٰى مَا يَرٰى ﴿١٢﴾ وَلَقَدْ رَاٰهُ۬ نَزْلَةً اُخْرٰىۙ ﴿١٣﴾ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهٰى ﴿١٤﴾ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَاْوٰىۜ ﴿١٥﴾ اِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشٰىۙ ﴿١٦﴾ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغٰى ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَاٰى مِنْ اٰيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرٰى ﴿١٨﴾ ﴾ [سورة النجم:۵۳/۵-۱۸]
5,6,7. (Kur’ân’ı) ona, üstün güçlere sâhib, muhteşem görünümlü (Cebrâîl)öğretti. O, en yüksek ufukta bulunuyorken (aslî sûretine girip) doğruldu.
8. Sonra (ona) yaklaştı derken sarkıp daha da yakın oldu.
9. (Peygambere olan mesâfesi) iki yay aralığı kadar, yahut daha az oldu.
10. Böylece Allâh kuluna vahyedeceğini vahyetti.
11. Kalb, (gözün) gördüğünü yalanlamadı.
12. (Şimdi siz) gördüğü şey hakkında onunla tartışıyor musunuz?
13. Andolsun ki, o, Cebrâîl’i bir başka inişte daha (aslî sûretiyle) görmüştü.
14. Sidretü’l-Müntehâ’nın yanında.
15. Me’vâ cenneti onun (Sidre’nin) yanındadır.
16. O zaman Sidre’yi kaplayan kaplamıştı.
إِنَّ مِمَّا اَدْرَكَ النَّاسُ مِنْ كَلاَمِ النُّبُوَّةِ اُولٰى: إِذَا لَمْ تَسْتَحْ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ.
Peygamberimiz (s.a.v.): “İnsanlığın ilk nübüvvetten aldığı öğüt şudur: “Eğer hayân yoksa git dilediğini yap.”[14]Buyurmuştur.
Mİ’RÂC-DA HZ. PETGAMBERİMİZ (ALEYHİ’S-SALÂT-Ü VE’S-SELÂM)’E VERİLEN HEDİYELER
1- BAKARA SÛRESİNİN SON İKİ ÂYET-İ KERÎMESİ
2- BEŞ VAKÎT NAMAZ
3- ŞİRK HÂRİÇ ÜMMET-İ MUHAMMED’İN AFFI
Bunları inceleyelim…
Mİ’RÂC-DA VUKÛ BULAN HÂDİSELER
Mİ’RÂC-DA ETTEHIYYÂTÜ’NÜN (TEŞEHHÜD’ÜN) OKUNMASI
Teşehhüd duâsı Rasûlüllâh (s.a.v.)’ın Mi’râc hadîsesinin Cenâb-ı Hakk’la mülâkat sahnesini aksettirir. Şöyle ki: Fahr-i Kâinât, ubudiyet dâiresinin Rubûbiyet dâiresindeki halktan Hakk’a bir elçi olarak Kurbiyet-i İlâhiyyeye mazhâr olunca, temsîl ettiği ibâdullah adına Cenâb-ı Hakk’a bir nev’î selâm olarak hitâbda bulunuyor:
أَلتَّحِيَّاتُ لِلّٰهِ وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ،
“Bütün duâlar ve övgüler (veyâ bütün mülkler) bedenî ve mâlî ibâdetler, Yûce Allâh’a mahsûsdur. Bunlara başkaları hak kazanamaz.”
“Tahiyyât, tayyibât ve salavât Allâh içindir.” Cenâb-ı Hakk, huzûruna gelip selâm (ve hediye) makâmında Habîb-i Kibriyâsının sunduğu bu hitâba şöyle cevâb verir: Cenâb-ı Zü’l-Celâl ve-tegaddes Hz. Peygamberimiz (s.a.v.)’ in bu hamd’ine karşılık vermiş;
أَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وبَرَكَاتُهُ،
“Selâm da, Yûce Allâh’ın rahmet ve bereketi de Ey Şanlı Peygamber! Sana âittir.” “Ey Nebi, selâm, Allâh’ın rahmet ve bereketleri senin üzerine olsun!”
Tekrâr Peygamberimiz (s.a.v.); rahmet ve bereketin yalnız kendine değil, bütün peygamberlere, meleklere ve sâlih kullara da ulaşması için:
أَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلٰى عِبَادِ اللّٰهِ الصَّالِح۪ينَ،
“Selâm hem bizlere, hem de Yûce Allâh’ın sâlih Kullarına (Peygamberlere, meleklere ve iyi kulların üzerine) olsun.”
Diyerek Yûce Allâh’ın rahmet ve bereketini genellemiştir.
Hakk ile halkın temsîlcisi arasında cereyân eden bu mükâlemeye şâhîd olan Cebrâil (Aleyhi’s-Selâm) şahâdetini beyân eder:
أَشْهَدُ أَنْ لاَإِلٰهَ إِلاَّ اللّٰهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمّداً رَسُولُ اللّٰهِ.
“Şahâdet ederim ki, (kesinlikle inanırım ki) Yûce Allâh’dan başka gerçek ma’bûd yoktur. Yine şahâdet ederim ki, Hz. Muhammed (s.a.v.) Yûce Allâh’ın kulu ve Peygamberidir.” Buyurmuşlardır.
Bir rivâyette “Allâh’ın sâlih kulları” ibâresinden sonra şöyle denmiştir: “Siz bu teşehhüdü yaptınız mı semâ ve arzdaki bütün sâlih kullara selâm vermiş olursunuz.”[15]
Şu halde, mü’minin mi’râcı olarak tavsîf edilen namazdaki teşehhüd, rûhen ve kalben hüşyâr[16] olan mü’minlere, günde beş vakit, Rasûlüllâh’ın kulluk hayâtındaki en zirve, en müntehâ makâm olan Mi’râc safhasını yaşatmaktadır.[17]
*** --- Müslümanlar, her Tahıyyatta (oturuluşta) bu manzarayı hatırlar ve Mi’râc-a yükselmiş olur.
Yaşayamayacağı bir hususu anlaması mümkün olamaz. Akıl onu idrakten acizdir.
Nitekim İran şâiri şöyle der:
“Kıssa-i bî-reng-i mira ez men-i bî-dil nepürs,
Katre deryâ geşt ü Peygamber nemîdânem çi şud.
“Renk âlemînden sıyrılmış olan mi’râc kıssasını ben bî dile sorma,
Katre iken deryâ oldum, bilmem ki, Peygamber ne oldu?”
Şeş cihetten ol münezzeh Zül-Celâl
Bikemukeyf ona gösterdi cemal
|
Bir fezâ oldu o demde rûnümâ
Ne mekân var anda ne arz-u semâ
|
Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal
Akl ü fikr etmez o hâli fehmü hal:
|
Âşikâre gördü Rabbü’l İzzeti
Âhırette öyle görür ümmeti
|
Gel habîbim sâna aşık olmuşam
Cümle halkı sâna bende kılmışam
|
Her birisinden geçerken îlerû
Emr olundu Yâ Muhammed gel berû
|
Merhaben bik yâ Muhammed dediler
Ey şefâat kâni Ahmed dediler
|
Yürü kim meydan senindir bu gece
Sohbeti sultan seninidir bu gece
|
Ermedi evvel gelen bu devlete
Kimse layık olmadı bu rif’ate:
|
Ne murâdın vâr ise kılam revâ
Eyleyem bir derde bin türlü devâ
|
Ümmetini sanâ verdim ey Habib
Cennetimi anlara kıldım nasib
|
Zâtıma mir’at edindim zâtını
Bîle yazdım âdım ile âdını
|
Sen ki mi’râc eyleyûb etdin niyâz
Ümmetin mîrâcını kıldım namâz
|
Her kaçan kim bu namazı kılalar,
Cümle gök ehli savabın bulalar
|
Çünkü her türlü ibâdet bundadır,
Hakka kurbiyyetle vuslat bundadır
|
Sıdk ile beş vakit olundukça eda,
Elli vaktin ecrin eyler hak ata.
|
Dediler: “Ey Kıble-i İslâmü dîn
Kutlu olsun sâna mîrâc-i Güzîn
|
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedinillezî câe bilhakkıl mübîn ve erseltehû rahmetel lil âlemîn.
|
BAKARA SÛRESİNİN SON İKİ ÂYET-İ KERÎMESİ (ÂMENE’R-RASÛLÜ)
Bakara sûresinin sonundaki iki âyet halkımızca Âmene’r-Rasûl diye adlandırılan aşr-ı şerîf’dir. Rasûlüllâh (s.a.v.)’a Mi’râc esnâsında vahyedilmiştir. Cenâb-ı Peygamber Mi’râc sırasında Rabbü’l-Âlemîn’e ümmetinin tahiyyât, tesbihât ve salâvât nevinden ibâdetlerini hediye olarak takdim etmiş, mukâbilinde de Rabbü’l-Âlemîn’den ümmetine hedâya olarak bu iki âyeti getirmiştir. Onlarda mü’minler için öyle müjdeler ifâde edilmiştir. Hakîkaten, Mi’râc gibi Arşı A’la’yı aşıp Kurbiyet-i İlâhiyeye ulaşan muhteşem bir seyahatin muazzam yolcusu Rahmeten lil-âlemîn olan Rasûl-i Ekrem (s.a.v.)’in Fahr-i Kâinat olma makâmına layık, günâhkâr ve hatâkâr kullara Rabbü’l-Âlemîn’den olmaya elyak[18] misilsiz bir hediye olmuştur:
ü Tâkâtlarının dışında sorumluluk yoktur!
ü Unutarak, kasıdsız olarak yaptığı hatalarda sorumluluk yoktur!
Rasûlüllâh (s.a.v.) bu iki âyetin “cennet hazînelerinden”, “Arş-ı Âzam’ın altında bulunan hazine”den alınmış olduğunu belirtmiştir. Âyetler meâlen şöyledir:
بسم الله الرحمن الرحيم.
﴿ اٰمَنَ الرَّسُولُ بِمَآ اُنْزِلَ اِلَيْهِ مِنْ رَبِّه۪ وَالْمُؤْمِنُونَۜ كُلٌّ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلٰٓئِكَتِه۪ وَكُتُبِه۪ وَرُسُلِه۪ۜ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِه۪۠ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَاَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَاِلَيْكَ الْمَص۪يرُ ﴿٢٨٥﴾ لَا يُكَلِّفُ اللّٰهُ نَفْسًا اِلَّا وُسْعَهَاۜ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَااكْتَسَبَتْۜ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا اِنْ نَس۪ينَآ اَوْ اَخْطَاْنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَآ اِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذ۪ينَ مِنْ قَبْلِنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِه۪ۚ وَاعْفُ عَنَّا۠ وَاغْفِرْ لَنَا۠ وَارْحَمْنَا۠ اَنْتَ مَوْلٰينَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِر۪ينَ ﴿٢٨٦﴾ ﴾ [سورة البقرة:٢/۲۸۵-۲۸٦]
Bismillâhi’r-Rahmâni’r-Rahîm. (O, Rahmân ve O, Rahîm olan Allâh (c.c.)’ın adıyla).
“O Peygamber de kendisine Rabbinden indirilene imân etti, müminler de. Onlardan her biri, Allâh’a, meleklerine, kitâblarına, peygamberlerine inandı. “Onun (Allâh’ın) peygamberlerinden hiçbirini diğerlerinden ayırmayız, (hepsine inanırız), dinledik (kabûl ettik, emrine) itaat ettik. Ey Rabimiz, mağfiretini (isteriz). Son varışımız ancâk sanadır” dediler. Allâh hiçbir kimseye gücünün yeteceğinden başkasını yüklemez. (Herkesin) kazandığı (hayır) kendi fâidesine, yaptığı (şer de) kendi zararınadır. “Ey Rabbimiz unuttuk yahut yanıldıysak bizi tutup sorguya çekme. Ey Rabbimiz, bizden evvelki (ümmet)lere yüklediğin gibi üstümüze ağır bir yük yükleme. Ey Rabbimiz, tâkat getiremeyeceğimizi bize taşıtma. Bizden (sâdır) olan (günâhları)sil, bağışla, bize mağfiret et, bizi esirge. Sen Mevla’mızsın bizim. Artık kâfîrler gürûhuna karşı da bize yardım et”[19]
Önceki âyet îmân esâslarını ve mü’minin edebini beyân ederken, son âyet, Cenâb-ı Hakk’ın mü’mine olan başlıca lütûflarını sayıyor. Rabbimizin lütûfları, kulun duâ ve talebi üslûbunda sayılmaktadır, toplam yedi tânedir. Yâni yedi aded Lûtf-i Rabbânî’dir. Zîrâ vermek istemeseydi istemek vermezdi![20]
Buhârî şârihi Aynî, “Bize gücümüzün yetmeyeceği şeyi yükleme” âyetinin mânâsı yedi farklı şekilde anlaşılmıştır der ve kaydeder:
1- Ya Rabbi! Bize, tâkat getiremeyeceğimiz meşakkatli emirlerde bulunma.
2- Bize azâb verme.
3- Bizi içimizden geçen vesveseler sebebiyle cezâlandırıp azâb etme.
4- Bize kuvvetli şehvet verme, çünkü bu, ateşe gitmemize sebeb olur.
5- Bize, tâkat getiremeyeceğimiz aşk ve muhabbet yükleme.
6- Bizi düşmanların şamatasından koru.
7- Bizi tefrikaya düşürme.
Bir kısım âlimler, bu son âyetin mü’minlere duâ öğrettiğini binaenaleyh, her mü’minin bunu ezberleyerek duâ makâmında okuması gerektiğini söylemiştir.[21]
ÖNCEKİ ÜMMETLERE YÜKLENEN AĞIR YÜKLER (=TEKLÎFLER) HAFİFLETİLMİŞTİR.
Önceki ümmetlere yüklenen ağır yükler (=teklîfler) den bâzıları şunlardır:
1- Tevbelerinin kabûlü için kendilerini öldürmeleri, (=Nefsin katledilmesi)[22]
2- Günâh işleyen uzuvlarını kesmeleri,
3- Elbiselerinin pislenen yerlerini kesmelerinin emredilmesi,
4- Sudan başka bir şeyle temizlenmemeleri, (Temizlik için necâset bulaşan yer kesilip atılırdı.)[23]
5- Günde ve gecede 50 vakît namaz kılmaları,
6- Mescidden başka bir yerde namazlarının kabûl edilmemesi,
7- Oruç tutan kişinin uyuduktan sonra yemek yemesinin harâm olması,
8- Günâhları sebebiyle bâzı rızıkların kendilerine harâm oluşu,
9- Mallarının dörtte birinin zekât olarak verilmesi,[24]
10- Gece işlenen günâhın sabahleyin kapıda yazılması gibi nice zorluklardır.
Bütün bu zorluk, teklîf ve yükler de bu Ümmet-i Muhammed’den kaldırılmıştır.[25]
İbn-i Abbâs ve İbn-i Cüreyc (r.anhüm)’den nakledildiğine göre, evvelki ümmetlere yüklenen bu yükten murâd: Onların, maymuna ve hınzıra döndürülmeleridir.[26] Bu gibi cezâlar da bu ümmetten kaldırılmıştır. Nitekim:
رُفِعَ عَنْ أُمَّتِى الْخَسْفُ وَالْمَسْخُ، ضالْغَرَقُ.
Bir Hadîs-i Şerîf’de şöyle buyurulmuştur: --- “Ümmetimden (geçmiş ümmetlerde olduğu gibi toplu hâlde) Hasf (yere batmak), Mesh (sûretin hayvan sûretine döndürülmesi) ve Gark (suda boğulmak) kaldırılmıştır.”[27]
YİNE Mİ’RÂC DA
MÂŞITA ANNEMİZ’İN KABRİNİN KOKUSU
1 --- Übey İbnu Ka’b (r.a.)’ın anlattığına göre: “Rasûlüllâh (s.a.v.) Mi’râc gecesinde çok hoş bir koku hissetti.
--- “Ey Cibrîl bu güzel koku nedir?” diye sordu.
O da anlattı: --- “Bu mâşıta (berber) kadının, iki oğlunun ve kocasının kabirlerinin kokusudur. Bunların hikâyesi şöyledir: Hızır (Aleyhi’s-Selâm), Benî İsrâîl’in ileri gelenlerinden biriydi. Onun yol güzergâhında manastırda oturan bir râhib vardı. Hızır oradan geçtikçe râhib önüne çıkar, İslâm’ı öğretirdi. Hızır buluğa erince babası onu bir kadınla evlendirdi. Hızır İslâm’ı hanımına öğretti ve bunu kimseye haber vermemesi hususunda söz aldı. Kendisi kadınlara yaklaşmazdı. Bu sebeple bir müddet sonra kadını boşadı.
Aradan zaman geçince babası, Hızır’ı bir başka kadınla evlendirdi. Hızır ona da İslâm’ı öğretti ve kimseye söylememesi için söz aldı. Bu sırrı o iki kadından biri tuttu, diğeri ifşâ etti. (Böylece onun İslâm’ı yaydığı ortaya çıktı.) Bunun üzerine Hızır oradan kaçtı. Deniz ortasında bir adaya geldi. Odun kesmek için iki kişi oraya geldi ve onu gördüler.
Bunlardan biri Hızır’ı gördüğünü gizledi, diğeri ifşâ etti ve: --- “Ben Hızır’ı gördüm!” dedi.
Ona: --- “Seninle berâber onu başka kim gördü?” denildi.
O: --- “Falan kimse!” dedi. Ona soruldu ise de gördüğünü söylemedi. Onların dîninde yalan söyleyen öldürülürdü. Zamanla bu sır tutan adam, öbür sır tutan kadınla evlendi. Bu kadın, Firavun’un kızının başını tararken tarak elinden düştü.
Kadıncağız: --- “Firavun helâk olsun!” dedi.
Kız bunu babasına haber verdi. Kadının kocasından başka iki de oğlu vardı. Fir’avun, onları da çağırttı. Bunları dinlerinden çevirmek için Firavun ısrar etti. Onlar direndiler.
O zaman Fir’avun: --- “Öyleyse sizi öldüreceğim!” dedi.
Karı-koca: --- “Bu, tarafınızdan bize bir ihsân olur!” diye merdâne cevâb verdiler ve: “Madem öldüreceksin hiç olsun bizi bir kabre koy!” dediler. O da öyle yaptı.
Rasûlüllâh (s.a.v.), Mi’râc-da iken güzel bir koku duydu, Cibrîl (Aleyhi’s-Selâm)’a bunu sordu. O da bu hâdiseyi anlattı.”[28]
2 --- Enes İbnu Mâlik (r.a.) anlatıyor: “Rasûlüllâh (s.a.v.) buyurdular ki: “Mi’râc gecesinde cennetin kapısı üzerinde şu ibârenin yazılı olduğunu gördüm: “Sadaka on misliyle mükâfatlandırılacaktır. Ödünç para onsekiz misliyle mükâfatlandırıla-caktır.”
Ben: --- “Ey Cibrîl! Ödünç verilen şey ne sebeple sadakadan daha üstün oluyor?” diye sordum.
--- “Çünkü dedi, dilenci (çoğu kere) yanında para olduğu halde sadaka ister. Borç isteyen ise, ihtiyâcı sebebiyle talebde bulunur.”[29]
3 --- Hz. Peygamberimiz (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’e: --- “Başları taşlarla vurularak ezilen, eski halini aldıkça da tekrar ezilmek sûretiyle azâb edilmekte olan toplulukların yanından geçti ve:
--- “ Bunlar kimdir ey Cebrâîl ?” diye sordu.
Cebrâîl (a.s.): --- “Bunlar kendilerine farz kılınan namazları ifa etmekte tembellik edenlerdir.” Cevâbını verdi.
4 --- Ön ve arkalarında suçlarını bildiren yaftalar asılı bulunan, koyunların ot yedikleri gibi yayılan ve zehirli kurumuş diken ve zakkum ile cehennemin kızdırılmış taşlarını yiyen kimseler şeklinde topluluk gösterildi.Hz. Muhammed (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm), Cebrâîl (a.s.)’e: --- “Bunlar kim ey Cebrâîl ?” diye sordu.
Cebrâîl (a.s.)’da: --- “Bunlar mallarının farz kılınan zekatlarını vermeyenlerdir.” Dedi.
5 --- Önlerinde etlerin en güzelinden nefis bir şekilde pişirilmiş, tertemiz tencerelerin içerisinde, leziz etler konmuş; yanına da çok pis kaplara çiğ ve kokmuş etler konmuş; temiz ve lezîz etler dururken pis tencerelerdeki kokmuş etleri yiyen kalabalığın yanından geçerken, bunların kim olduklarını Cebrâîl (a.s.)’a sordu:
Cebrâîl (a.s.) da: --- “Bunların her biri senin ümmetinden iken yanı başında nikâhlı hanımı bulunduğu halde onu bırakarak namus ve iffetten mahrûm kadınla zinâ etmiş, o pis kadının yanında sabahlamış. Bu topluluktaki kadınlardan her biri de, yanı başındaki nâmuslu ve iffetli eşi dururken onu bırakmış, nâmus ve iffetten mahrûm yabancı erkeğin yanına giderek onunla sabahlamış olan kadınlardır.”
6 --- Kan hâlinde akmakta olan bir nehir içinde yüzen ve cehennem taşlarını yutmakta olan bir kişi gösterildi. Cebrâîl (a.s.)’a bunun kim olduğunu sordu:
Cebrâîl (a.s.)’da: --- “Bunun fâiz yiyen olduğunu söyledi.”
7 --- Demir makaslarla dudakları kırpılan, kırpıldıkça da eski hâline dönen, dudakları tekrâr kırpılmak sûretiyle azâb edilen kimseler gösterildi. Bunların kim olduğunu sordu:
Cebrâîl (a.s.)’da: --- “Bunlar ümmetinden yapmadıklarını söyleyen ve söylediklerini yapmayan, fitneyi körükleyen hatibler olduklarını” söyledi.
8 --- İri bir öküzün bir inden çıkarak tekrâr dönmek istediğini, ama dönemediğini görünce;
--- “Ya Cebrâîl! Bu durum nedir ?” diye sordu.
Cebrâîl (a.s.): --- “Ümmetinden müstehcen konuşanların söylemiş oldukları kötü sözden mahcûb olup kurtulmak istediği halde kurtulamayan kişilerin durumudur.” Dedi.
Mİ’RÂC GECESİ NAMAZI VE TESBÎHÂT:
Receb ayının yirmi yedinci gecesine rastlayan mübârek Mi’raç Gecesinde;
1- On iki rekât nâfile namaz kılınması iyi görülmüştür. Her rekâtında Fâtihâ ile başka bir sûre okuyarak iki rekâtta bir selâm vermeli, sonra yüz defâ:
"سُبْحَانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ للّٰهِ وَ لٰٓا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَللّٰهُ أَكْبَرُ وَلاَحَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللّٰهِ."
OKUNUŞU: “Sübhanallâhi velhamdü lillâhi ve lâilâhe illallâhü, vellâhü ekber, velâ havle velâ kuvvete illâ billâh.”
ANLAMI: “Allâhım seni tenzîh ederim, hamdler sana mahsûsdur. Allâh’dan başka ilâh yoktur, Allâh en büyüktür, güç kuvvet Allâh’dandır.” Denilmelidir. Bundan sonra,
أَسْتَغْفِرُاللّٰهْ.
2- Yüzdefâ istiğfâr ederek, Bundan sonra da,
"أَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ عَلٰٓى أٰلِ سَيِّدِنَا وَنَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ."
OKUNUŞU:“Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammediv ve alâ âl-i seyyidinâ ve nebiyyinâ Muhammed.”
ANLAMI:“Allâhım! Efendimiz Muhammed’e ve onun âl-i’ne salât eyle.”
3- Yüz defâ Salât ve Selâm okumaya çalışılmalıdır.
4- Gündüzün de oruçlu bulunmalıdır.
Bu durumda günâhla ilgili olmaksızın yapılacak her duânın kabulü, Allâh (c.c.)’dan umulur.
[1] المصدر : كتاب شرف المصطفى، المصدر : منتخب النفائس للصفوري الشافعي.
[3] Suyûtî, Câmiu’s-Sagîr, (Feyzü’l-Kadir’le birlikte), 3/454, Beyrut, 1972 (İbn-i Asâkir’den rivayetle). Ayrıca bkz. Suyuti, Fethu’l-Kebir, 2/93.
[4] Ahdülkadir-i Geylânî el-Ğunye, 1/329-330, Safûrî, Nüzhetü’l-Mecâlis, 1/141.
[5] الراوي: أنس بن مالك، المحدث: ابن حجر العسقلاني - المصدر: تبيين العجب -
لصفحة أو الرقم: 41
[6] İbn-i Asâkir, Târîh-ü Medînet-i Dımeşk, No:5121, 43/291-292.
[7] Merfû’: Lügât olarak yükseltilmiş demektir. Istılâhta muttasıl, munkatı’, müallâk hangi çeşit senedle olursa olsun, Rasûlüllâh’a nisbet edilen hadîs. Mutlâk olarak hadîs denince merfû’ hadîs yâni Rasûlüllâh’la ilgili bir rivâyet anlaşılır.
[8] Suyûtî, el-Le’âlî, 2/55, İbn-i Arrâk, Tenzîhü’ş-Şerî’a, 2/89. (Recebi Şerifin Fazileti, Cübbeli Ahmet Hoca, s:220-230. İbn- Cevzî’nin, “Mevzû’at”-ını tahkîk eden Nureddin Boyacılar hocamız, bu hadîsin uydurma olmayıp, isnâdının zayıf olduğunu açıklamıştır. Bakınız! Hadis No: 1007, 2/435.)
[9] Cûzekanî, Suyûtî, el-Le’âlî, 2/57. (Receb-i Şerîf’in Fazîleti. Cübbeli Ahmet Hoca.)
[10] Muhammed en-Nâzilî, Hazinetü’l esrâr, sh:67.
[11] Kütüb-i Sitte, 6/333.
[12] Âyette Hz. Peygamber’in Cebrail’i gördüğü anda bakışlarının onda sabitleştiği, başka bir şeye bakamadığı anlatılmaktadır.
[13] Necm Sûresi, 53/5-18.
[14] Kütüb-i Sitte, 8/471.
[15] Hüşyâr: Uyanık, akıllı, zekî. Ayık. Uslu.
[16] Münteha: Son, en son derece, en son yer, nihâyet.
[17] Kütüb-i Sitte, 8/474-475, Rahmetü’n-Mine’r-Rahmân, II, s. 527-528; Kara Davud, s. 324-325. Elyak: Daha münâsib, Daha lâyık.
[18] Bakara Sûresi, 2/285-286.
[19] Bakara Sûresi, 2/285-286, Kütüb-i Sitte, 3/252-253
[20] Kütüb-i Sitte, 3/350
[21] Kütüb-i Sitte 13/78
[22] Kütüb-i Sitte 13/78
[23] Kütüb-i Sitte 13/78
[24] Rûhu’l-Furkân 3/281-283
[25] Rûhu’l-Furkân 3/284, (Dürrü’l-Mensûr 2/135.)
[26] Rûhu’l-Furkân 3/284, (Tefsîr-i Kebîr:2/579.)
[27] Kütüb-i Sitte, 17/544-545
[28] Kütüb-i Sitte, 17/292
[29] Kütüb-i Sitte, 7/117-118
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder