GECE UYUYAMAMA DUÂSI--- EY ALLÂH'IN RASÛLÜ, BU GECE HİÇ UYUYAMADIM!.. يَارَسُولَ اللّٰهِ ﷺ مَآ أَنَامُ اللَّيْلَ مِنَ الْأَرَقِ، فَقَالَ لَهُ النَّبِىُّ ﷺ: إِذَا أَوَيْتَ إِلٰى فِرَاشِكَ فَقُلِ: اَللّٰهُمَّ رَبَّ السَّمٰوَاتِ السَّبْعِ ... “VE CELLE SENÂÜK” NEDEN SÂDECE CENÂZE NAMAZLARINDA OKUNUR?
وَعَنْ بَريدَةَ رَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: شَكَا خَالِدُ بْنُ الوَليدِ الْمَخْزُومِىُّ رَضِىَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: يَارَسُولَ اللّٰهِ مَا أَنَامُ اللَّيْلَ مِنَ الْأَرَقِ، فَقَالَ لَهُ النَّبِىُّ ﷺ: إِذَا أَوَيْتَ إِلٰى فِرَاشِكَ فَقُلِ:
اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ، وَمَا أَظَلَّتْ، وَرَبَّ الْأَرَضِينَ وَمَا أَقَلّتْ، وَرَبَّ الشَّيَاطِينِ وَمَا أَضَلّتْ، كُنْ لِى جَارًا مِنْ شَرِّ خَلْقِكَ كُلِّهِمْ جَمِيعًا أَنْ يَفْرُطَ عَلَيَّ أَحَدٌ، أَوْ أَنْ يَبْغِىَ عَلَيَّ، عَزَّ جَارُكَ، وَجَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ، إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ. أخرجه الترمذى. الأرَقُ: السهر. وَيَفْرُطَ: يبدر.
Büreyde (r.a.) anlatıyor: “Bir gün, Hâlid İbn-ü Velîd el-Mahzumî (r.a.): --- “Ey Allâh'ın Rasûlü, bu gece hiç uyuyamadım” diye Hz. Peygamber (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)'e yakındı.
Rasûlüllâh (‘aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) ona şu tavsiyede bulundu: --- “Yatağına girdin mi şu duâyı oku: “Ey yedi kat semânın ve onların gölgelediklerinin Rabbi, ey ‘arzların ve onların taşıdıklarının Rabbi, ey şeytanların ve onların azdırdıklarının Rabbi! Bütün bu mahlûkâtının şerrine karşı, bana himâyekâr ol! Ol ki hiç birisi, üzerime ânî çullanmasın, saldırmasın. Senin koruduğun ‘azîz olur. Senin övgün yûcedir, senden başka ilâh da yoktur, ilâh olarak sâdece sen varsın”.[1]
“VE CELLE SENÂÜK” NEDEN SÂDECE CENÂZE NAMAZLARINDA OKUNUR?
“VE CELLE SENÂÜK” SÜBHÂNEKE DUÂSINDA BİR DE YUKARIDAKİ HADÎS-İ ŞERÎF’TE GEÇMEKTEDİR.
“VE CELLE SENÂÜK” ANLAMI… NE DEMEKTİR? “SENİN ÖVGÜN YÛCEDİR.” DEMEKTİR.
“VE CELLE SENÂÜK” SÜBHÂNEKE DUÂSINDA BİR DE YUKARIDAKİ HADÎS-İ ŞERÎF’TE GEÇMEKTEDİR.
“VE CELLE SENÂÜK” ANLAMI… NE DEMEKTİR? “SENİN ÖVGÜN YÛCEDİR.” DEMEKTİR.
PEKİ, NEDEN “VE CELLE SENÂÜK” SÂDECE CENÂZE NAMAZLARINDA OKUNUR?
Bir Ölünün etrafında toplanıp “ALLÂH’IM SENİN ÖVGÜN YÛCEDİR" diyerek
أَللّٰهُ أَكْبَرُ - سُبْحَانَكَ اللَّٰهُمَّ وَبِحَمْدِكَ - وَتَبَارَكَ اسْمُكَ - وَتَعَالٰى جَدُّكَ - (وَجَلَّ ثَنَاءُكَ) وَلٰا إِلٰهَ غَيْرُكَ.
OKUNUŞU: Sübhânekellâhümme ve bi hamdik ve tebâre kesmük ve teâlâ ceddük (ve celle senâük *) ve lâ ilâhe ğayruk.
ANLAMI: Allâh’ım! Sen eksik sıfatlardan pâk ve uzaksın. Seni dâimâ böyle tenzîh eder ve överim. Senin adın mübârektir. Varlığın her şeyden üstündür. Senden başka ilâh yoktur.
* Cenâze namazında parantez içindeki “Ve celle senâük” cümlesi ile berâber okunur.
“SÜBHÂNEKE” Duâsına ek katmak ölen kişi eğer namazlı-niyâzlı biri ise Allâh’ın Affını daha celbedici olmaktadır. Yani Allâh’ım senin övgün yücedir bu kulunda vaktiyle seni övmüş namazlarını kılmıştır. “Yüce Övgün adına affet ya Rabbi” Demektir sanki. Doğrusunu Allâh-ü Te’âlâ bilir.[2]
El- Asl, En-Nevâdir gibi kaynak kitaplarda Cenâze namazının dışında bu cümlenin okunmaması oradaki duâ makâmına ve onun esrâr ve hikmetine daha uygundur, sonucuna işâret edilmektedir.
أَللّٰهُمَّ... لٰاأُحْصى ثَـنـَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلٰى نَفْسِكَ.
“Allâhım! Sana lâyık olduğun senâyı (aslâ) yapamam. Sen kendini senâ ettiğin gibisin.”[3]
Allâh’ı lâyıkıyla övmek ne mümkün… O kendisini övdüğü gibi uludur Cenâze namazında mü’min kardeşimiz için duâ ederken, namazın başlangıcında yine Sübhâneke’yi okuyoruz. Ne var ki “VE CELLE SENÂÜK”e ye burada yer veriyoruz. Bunun birçok nedeni vardır:
1- Her duânın ve duâda yer alan kelime ve cümlenin bir makâmı vardır ki onun başka bir yerde okunması aynı feyiz ve rahmete kapı açmaz O halde “VE CELLE SENÂÜK” nin feyiz ve rahmet makâmı, cenâze namazındadır.
2- Ölen kardeşimiz için Allâh’ın rahmet ve mağfiretini dilerken O’nun yüceliğini, azamet ve kudretini, rahmet ve inayetini önce SÜBHANEKE ile anlatmaya ya da dile getirmeye çalışıyoruz. Bu açıdan O’nun geniş rahmet ve mağfiretini diliyoruz VE CELLE SENAUKE diyerek O’nun rahmet ve mağfiretinin, azamet ve kibriyâsının yüceliğine erişmenin mümkün olmadığını, en üstün övgüye ancak Onun lâyık bulunduğunu kalbimizde dilimize getirmeye çalışıyor ve “VE CELLE SENÂÜK” cümlesiyle bunu ifâde ediyoruz.
3- Bu cümlenin Cenâze namazında okunduğunda kalbe verdiği şifâyı başka yerde okunmasıyla elde etmek o ölçüde te’sirli değildir Bu bakımdan duâlarda rivâyet edilen şekle bağlı kalmakta büyük yarar vardır. “VE CELLE SENÂÜK” cümlesinin vereceği şifâyı birazda bu açıdan değerlendirmek gerekir.[4]
[1] Tirmizî, Da’avât 96, (3518). (Kütüb-i Sitte, İbrahim CANAN, 7/55-56)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder