ABDEST
ALIRKEN, PEYGAMBER EFENDİMİZ (S.A.S.)’İN BU MÜJDESİNİ HATIRLAYIP BİRAZ
SEVİNELİM…
(حديث
مرفوع) قَالَ أَبُو يَعْلَى،
وثنا عُبَيْدُ اللَّهِ،
ثَنَا يَزِيدُ بْنُ زُرَيْعٍ،
ثَنَا سَعِيدٌ،
ثَنَا قَتَادَةُ،
عَنْ مُسْلِمِ بْنِ يَسَارٍ،
عَنْ حِمْرَانَ،
أَنَّ عُثْمَانَ - رضي
الله عنه - دَعَا
بِوُضُوءٍ فَمَضْمَضَ وَاسْتَنْشَقَ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ ثَلَاثًا،
وَذِرَاعَيْهِ ثَلَاثًا ثَلَاثًا، وَمَسَحَ بِرَأْسِهِ وَظَهْرَ قَدَمَيْهِ، ثُمَّ
ضَحِكَ، وَقَالَ: أَتَدْرِي مَا أَضْحَكَنِي؟ قَالَ: قُلْنَا: مَا أَضْحَكَكَ يَا
أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ دَعَا بِوُضُوءٍ فِي هَذِهِ الْبُقْعَةِ، فَتَوَضَّأَ نَحْوَ مَا
تَوَضَّأْتُ، ثُمَّ ضَحِكَ، فَقَالَ: "أَلَا تَسْأَلُونِي مَا
أَضْحَكَنِي؟". قُلْنَا: مَا أَضْحَكَكَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ؟ قَالَ: "إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا تَوَضَّأَ فَغَسَلَ وَجْهَهُ،
حَطَّ اللَّهُ عَنْهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ أَصَابَهَا بِوَجْهِهِ، وَإِذَا غَسَلَ
ذِرَاعَيْهِ فَكَذَلِكَ." قُلْتُ: رَوَاهُ أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ فِي
مُسْنَدِهِ بِإِسْنَادٍ جَيِّدٍ، وَلَفْظُهُ" أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ
دَعَا بِوُضُوءٍ، --- فعن عثمان - رضي الله عنه - أنه دعا بماء،---
فَتَوَضَّأَ ثُمَّ ضَحِكَ، فَقَالَ
لِأَصْحَابِهِ: أَلَا تَسْأَلُونِي مَا أَضْحَكَنِي؟ فَقَالُوا: مَا أَضْحَكَكَ
يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ فَقَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَوَضَّأَ كَمَا تَوَضَّأْت، ثُمَّ ضَحِكَ، فَقَالَ:
"أَلَا تَسْأَلُونِي
مَا أَضْحَكَنِي؟" فَقَالُوا: مَا أَضْحَكَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ فَقَالَ:
"إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا دَعَا بِوَضُوءٍ فَغَسَلَ وَجْهَهُ، حَطَّ اللَّهُ
عَنْهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ أَصَابَهَا بِوَجْهِهِ، فَإِذَا غَسَلَ ذِرَاعَيْهِ كَانَ
كَذَلِك، وَإِذَا طَهَّرَ قَدَمَيْهِ كَانَ كَذَلِكَ".[1]
[1] الكتب: إتحاف الخيرة المهرة بزوائد
المسانيد العشرة، كِتَابُ الطَّهَارَةِ، بَابُ فَضْلِ الْوُضُوءِ وَإِسْبَاغِهِ،
رقم الحديث:٥٨٩، (صحيح الترغيب والترهيب). وَرَوَاهُ الْبَزَّارُ بِإِسْنَادٍ صَحِيحٍ وَزَادَ فِيهِ "وَإِذَا مَسَحَ
رَأْسَهُ كَانَ كَذَلِكَ."
Bir gün Hazreti Osman abdest alıyor. Abdest bitiyor, kurulanıyor, gülmeye
başlıyor. Yanındakiler, hayırdır inşallah diyorlar. Hazreti Osman onlara
soruyor: --- “Ne için güldüğümü niye sormuyorsunuz? Yanındakiler de soruyorlar:
--- “Efendim affedersiniz, niye gülüyorsunuz? Hazreti Osman anlatıyor: --- “Bir
gün, benim şu abdest aldığım yerde Rasûlüllâh efendimiz (s.a.v) abdest
alıyordu. Biz de oradaydık. Rasûlüllâh abdestini aldı, gülmeye başladı. Sonra,
'Neden güldüğümü, niye sormuyorsunuz?' buyurduğu hatırıma geldi.
--- “Peki, efendim, ne oldu? --- “Biz de, Ya Rasûlüllâh niye güldünüz?
Diye sorduk. --- “Cevaben buyurdu ki:
--- “Bir mü’minin abdestte,
yüzünü yıkarken, bütün (küçük) günâhlarının, suyla berâber aktığını görüyorum. Elini yıkarken, başına
mesh ederken, ayaklarını yıkarken, bütün günâhlarının döküldüğünü görüyorum.
Ümmetim kurtuluyor diye seviniyorum, ben gülmeyeyim de, kim gülsün?”[1]
[1] İthâfü’l-Hayratü’l-Mehetret, Kitâbü’t-Tahâret,
Bâbü’l-Vudû’, Hadîs No: 589; et-Terğîb ve’-Terhîb.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder