KABİRDE KUR’ÂN’IN ŞEFAATİ HAKKINDAKİ RİVAYET SAHİH MİDİR?هل تعلم ماذا يفعل لك القرآن عند موتك ؟

هل تعلم ماذا يفعل لك القرآن عند موتك ؟

العرض الموضوعي، القرآن الكريم، مقدمات في القرآن، فضل وآداب تلاوة القرآن وتعلمه.   

  شفاعة القرآن لأصحابه، رقم الفتوى: ١٠٣٧٥٧، التصنيف: فضل وآداب تلاوة القرآن وتعلمه.

السؤال:

وصلتني هذه الرسالة هل ما ورد فيها صحيح أم أنها أحاديث ضعيفة، إليكم الرسالة:

"هل تعلم ماذا يفعل لك القرآن عند موتك؟ عند موت الإنسان وأثناء انشغال أقربائه بتجهيز جنازتهِ، يقفُ رجلٌ وسيمُ جداً بجوار رأس الميت، وعند تكفين الجثّة، يَدْخلُ ذلك الرجلِ بين الكفنِ وصدرِ الميّتِ، وبعد الدفنِ، يَعُودَ الناس إلى بيوتهم، ويأتي القبرِ ملكان مُنكرٌ ونكير، ويُحاولانَ أَنْ يَفْصلاَ هذا الرجلِ الوسيم عن الميتِ لكي يَكونا قادرين على سؤال الرجلِ الميتِ في خصوصية حول إيمانِه. لكن يَقُولُ الرجل الوسيم: "هو رفيقُي، هو صديقُي. أنا لَنْ أَتْركَه بدون تدخّل في أيّ حالٍ منَ الأحوال. إذا كنتم معينَّين لسؤالهِ، فاعمَلوا بما تؤمرونَ. أما أنا فلا أَستطيعُ تَرْكه حتى أدخلهْ إلى الجنةِ". ويتحول الرجل الوسيم إلى رفيقه الميت ويَقُولُ له: "أَنا القرآن الذيّ كُنْتَ تَقْرؤه, بصوتٍ عال أحياناً وبصوت خفيض أحياناً أخرى. لا تقلق. فبعد سؤال مُنكرٍ ونكير لا حزن بعد اليوم. وعندما ينتهى السؤال، يُرتّبُ الرجل الوسيم والملائكة فراشا من الحرير مُلئ بالمسكِ للميت في الجنة.

فلندعو الله أن يُنعم علينا بإحسانه من هذا الخير. آمين آمين آمين. يقول رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم)، فيما معناه: يأتي القرآن يوم القيامة شفيعاً لأصحابه لا يعادل شفاعتهُ أمام الله نبي أو ملاك. رجاءً انقل هذا المحتوى إلى كُل شخص تعرفه. فالنبي (صلى الله عليه وآله ِ وسلم) يقول: بلغوا عني ولو آية؟

الإجابــة

الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وعلى آله وصحبه، أما بعـد:

فإننا لم نطلع على ما جاء في السؤال بهذا اللفظ، ولعل صاحب هذا الكلام يريد معنى الحديث الذي ورد بهذا المعنى وهو مبين في الفتوى رقم: ٧١٩٧٧. وليس فيه ذكر القرآن.

وقد ثبت عن رسول الله صلى الله عليه وسلم أن القرآن شافع مشفع وماحل مصدق، وثبت أنه يأتي يوم القيامة شفيعاً لأصحابه الذين كانوا يعملون به في الدنيا، تقدمه سورة البقرة وآل عمران، وصح أن قراءة سورة الملك كل ليلة سبب للنجاة من فتنة القبر، وفي مجمع الزوائد عن عبد الله بن عمرو قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: يؤتى برجل يوم القيامة ويمثل له القرآن، قد كان يضيع فرائضه، ويتعدى حدوده، ويخالف طاعته، ويركب معاصيه فيقول: أي رب حملت آياتي بئس حامل تعدى حدودي وضيع فرائضي وترك طاعتي وركب معصيتي، فما يزال عليه بالحجج حتى يقال فشأنك به، فيأخذ بيده فما يفارقه حتى يكبه على منخره في النار. ويؤتى بالرجل قد كان يحفظ حدوده ويعمل بفرائضه ويعمل بطاعته ويجتنب معصيته فيصير خصماً دونه، فيقول: أي رب حملت آياتي خير حامل اتقى حدودي وعمل بفرائضي واتبع طاعتي واجتنب معصيتي فلا يزال له بالحجج حتى يقال فشأنك به، فيأخذ بيده فما يزال به حتى يكسوه حلة الإستبرق ويضع عليه تاج الملك ويسقيه بكأس الملك. رواه البزار وفيه إسحاق وهو ثقة ولكنه مدلس وبقية رجاله ثقات. والله أعلم.

KABİRDE KUR’ÂN’IN ŞEFAATİ HAKKINDAKİ

 

RİVÂYET SAHîH MİDİR?

Bu rivayetin hadis olduğunu bulamadım..

İnternetteki rivayetler aynen şu şekildedir….

--- HADİS-İ ŞERİF DİYE RİVAYET EDİLEN METİN VE MEAL....

Peygamber efendimiz demiştir ki birisi öldüğünde akrabaları cenaze... İşleriyle meşgul iken, son derece güzel bir kişi gelir mevtanın başının yanında durur. Kefenlendiğinde kefen ile merhumun göğsü arasına girer Definden sonra herkes evine döner, Münker ve

Nekir adlı iki özel Melek gelir, öleni kişisel mahremiyet içerisinde imanı hakkında sorgulayabilmek üzere, göğsünde duran güzel kişiyi ayırmaya çalışır. Güzel kişi der ki. O benim refakatim, O benim dostumdur, hiçbir şekilde Onu yalnız bırakmam. Eğer siz sorgulama için görevlendirildiyseniz, görevinizi yapınız. Onun cennete girmesini kabul ettirinceye kadar terk edemem. Sonra ölmüş arkadaşına döner der ki, ”Ben, bazen yüksek sesle bazen de kısık sesle okuduğun Kur’anım. Endişe etme, Münker ve Nekirin sorgusundan sonra üzüntü duymayacaksın. Sorgulama bitince güzel kişi, Onun için Meleul Aladan (semadaki meleklerden)misk kokusuyla bezenmiş bir döşek hazırlar. Allahın Resulu (SAV) demiştir ki: Hesap gününde ne bir Peygamber, ne de bir melek, Allahın indinde Kur’andan daha imtiyazlı bir şefaatçi olamayacaktır. Lütfen bu hadisi herkese gönderiniz, çünkü Resullah (SAV) demiştir ki: “Bir beyit dahi olsa benden; olan bir bilgiyi iletiniz”.

*** Said İbn-i Süleym (ra) : Efendimiz (sav) :

وَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "مَا مِنْ شفيع أفضل منزلة عند الله تعالى من القرآن لا نبي ولا ملك ولا غيره."[1]

Allâh-u Teala indinde, ne bir nebi, ne bir melek ne de bunlardan gayri hiçbir şey, Kur’an’dan daha üstün bir şefaatçi (kurtarıcı) olamaz.”[2]

 

ANCAK BURADA  ŞU AÇIKLAMAYI YAPMA MECBURİYETİM VAR...

AKAİD DE BİR KURAL VARDIR...

 

 

وَفى إِرْسَالِ الرُّسُلِ حِكْمَةٌ، وَقَدْ أَرْسَلَ اللّٰهُ رُسُلاً مِنَ الْبَشَرِ إِلَى الْبَشَرِ،  مُبَشِّرينَ وَمُنْذِرينَ وَمُبَيِّنينَ لِلنَّاسِ مَايَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ مِنْ أُمُورِ الدُّنْيَا وَالدّينِ، وَأَيَّدَهُمْ بِالْمُعْجِزَاتِ النَّاقِضَاتِ لِلْعَادَةِ. وَأَوَّلُ الْاَنْبِيَاءِ اٰدَمُ عَلَيْهِ السَّلَامُ، وَاٰخِرُهُمْ مُحَمَّدٌ٦   .	- 1
وَقَدْ رُوِيَ بَيَانُ عَدَدِهِمْ فى بَعْضِ الْاَحَاديثِ، وَالْاَوْلٰى أَنْ لَا يُقْتَصَرَ عَلٰى عَدَدٍ فِى التَّسْمِيَةِ، فَقَدْ قَالَ اللّٰهُ تَعَالٰى: ... مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ...  [سورة المؤمن٤٠/٧٨]	- 2
وَلَا يُؤْمَنُ في ذِكْرِ الْعَدَدِ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ فيهِمْ مَنْ لَيْسَ مِنْهُمْ أَوْ يَخْرُجَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ مِنْهُمْ وَكُلُّهُمْ كَانوُا مُخْبِرينَ مُبَلِّغينَ عَنِ اللّٰهِ تَعَالٰى صَادِقينَ نَاصِحينَ وَأَفْضَلُ الْاَنْبِيَاءِ مَحَمَّدٌ  ﷺ .	- 3

1-   Rasûllerin gönderilmesinde büyük hikmet vardır. Allâh-ü Teâlâ muhakkak insanlar içinden onlara (beşeriyete), Rasûl göndermiştir.

--- Onlar (Peygamberler) müjdeleyici, korkutucudurlar.  Beşeriyete (insan ve cinlere) dünya ve dîn işlerinden ihtiyaç duydukları şeyleri beyân ederler. Onları, âdetleri bozan mu’cizelerle kuvvetlendirmiştir.^[1]Peygamberlerin evvelî Hz. Âdem (aleyhi’s-selam), sonuncusu, Muhammed (Aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’dir.

2-  Bâzı hadislerde sayıları rivâyet edilmişlir. En doğrusu, zikredilmelerinde bir adet ile sınırlandırmamaktır. Muhakkak Allâh-ü Teâlâ şöyle buyurdu:

“… Onlardan sana zikrettiğimiz var, sana zikretmediğimiz de vardır…”^[1]

3-  Sayılarının zikrinde, onlardan olmayanın onlar arasına girmesinden veya onlardan olanın onlar arasından çıkartılmasından, emîn olunmaz.^[2] Hepsi, Allâh-ü Teâlâ tarafından haber verici ve tebliğ edicidirler. Sâdık ve nasîhat edicidirler. Peygamberlerin en fazîletlisi, Muhammed (Aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’dir. “EL-AKÂİDÜ’N-NESEFΔ TERCÜMESİ, Ömer Nesefî (Rahımehüllâh)

İŞTE AYNEN BU ŞEKİLDE BU RİVAYETE HADİS OLMADIĞI HALDE HADİS DERSEM VEYA HADİS-İ ŞERİF İSE DEĞİLDİR DERSEM; HER İKİ DURUMDA DA HZ. PEYGAMBERİMİZ (S.A.V.)'İN BEDDUASI VE AZARIYLA KARŞI KARŞIYA KALIRIM Kİ... BEN BÜTÜN BUNLARDAN CENAB-I HAKKA SIĞINIRIM...

 

BURADA ZİKRİ GEÇEN; METNİN MANASI "SAHÎH", LAFZI SAHÎH DEĞİLDİR...

 

Rahmetli; Rize İli’nin medâr-ı iftihârı zamânının; âlim, fâkih, zâhid, sûfî, müderris, hatib, hayâ sâhibi, ehl-i tarîk, ehl-i hâl olan, merhûm hâfız hacı Zavendikli Mustafa -Avni- YILDIZ Hocaefendimiz (rh.a)’e Delailül Hayrat için soru sormuş idik... Allah-ü Tealaya yakınlık oluşturduğu için okunmasında beis yoktur demişti...

 

هل تعلم ماذا يفعل لك القرآن عند موتك ؟
عند موت الانسان وأثناء انشغال أقربائه بمناسكِه الجنائزيةِ, يقفُ رجلٌ وسيمُ جداً بجوار رأس الميت. وعند تكفين الجثّة, يَدْخلُ ذلك الرجلِ بين الكفنِ وصدرِ الميّتِ. وبعد الدفنِ, يَعُودَ الناس إلى بيوتهم , ويأتي القبرِ ملكان مُنكرٌ ونكير, ويُحاولانَ أَنْ يَفْصلاَ هذا الرجلِ الوسيم عن الميتِ لكي يَكُونوا قادرين على سؤال الرجلِ الميتِ في خصوصية حول إيمانِه.
لكن يَقُولُ الرجل الوسيم : 'هو رفيقُي, هو صديقُي. أنا لَنْ أَتْركَه بدون تدخّل في أيّ حالٍ منَ الأحوالِ.
إذا كنتم معينينَّن لسؤالهِ, فأعمَلوا بما تؤمرونَ. أما أنا فلا أَستطيعُ تَرْكه حتى أدخلهْ إلى الجنةِ'. ويتحول الرجل الوسيم إلى رفيقه الميت ويَقُولُ له: 'أَنا القرآن الذيّ كُنْتَ تَقْرأُه, بصوتٍ عالي أحياناً وبصوت خفيض أحياناً أخرى. لا تقلق. فبعد سؤال مُنكرٍ ونكير لا حزن بعد اليوم .
وعندما ينتهى السؤال , يُرتّبُ الرجل الوسيم والملائكة فراش من الحرير مُلأَ بالمسكِ للميت في الجنة.
فلندعو الله أن يُنعم علينا بإحسانه من هذا الخير. آمين آمين آمين.
يقول رسول الله (صلى الله عليه واله وسلم) , فيما معناه , يأتي القرآن يوم القيامة شفيعاً لأصحابه لا يعادل شفاعتهُ أمام الله نبي أو ملاك.
رجاءً أنقل هذا المحتوى إلى كُل شخص تعرفه.فالنبي (صلى الله عليه واله ِ وسلم) يقول: ' بلغوا عني ولو آية'
أثبتت دراسة علميةأن قراءة القرآن كل يوم تنشط جهاز المناعة وكذلك ملامسة الجبهة للأرض في وضع السجود يساعد على ضخ كمية أكبر من الدماء إلى المخ وتنشيطه
رجاء انشر هذه المعلومة لجميع أصدقائك ومحبيك لعل الله أن يهدي بها قلوبا زاغت عن طريق الحق وأغواها الشيطان ولك الأجر والثواب.
شيخنا الفاضل ..
مامدى صحة ذلك ؟وهل يجوز نشره؟

الجواب :
أعانك الله .

الحديث الأول الذي فيه أن القرآن يتمثّل في صورة رجل وسيم ، حديث موضوع مكذوب على رسول الله لا يجوز نشره ، ولا تجوز نسبته إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم .
وقد أورده ابن الجوزي في كتاب " الموضوعات " وقال : وقد رواه العقيلي عن إبراهيم بن محمد عن عمرو بن مرزوق عن داود أبسط من هذا .
ثم قال : هذا حديث لا يصح عن رسول الله صلى الله عليه وسلم ، والمتهم به داود .
قال يحيى بن معين: داود الطفاوي الذي رُوي عنه حديث القرآن ليس بشيء .
وقال العقيلى : حديث داود باطل لا أصل له، ثم فيه الكديمي ، وكان وَضَّاعًا للحديث.

وحُكُم عليه الألباني بأنه موضوع مكذوب ، في " ضعيف الترغيب والترهيب " .

والله أعلم .

 

BU GİBİ HADÎS-İ ŞERÎFLERE MEVZÛ’ DİYENLERE EL-CEVÂB BÂBINDA ŞUNLARI SÖYLEYE BİLİRİZ!

 

Evvelâ şunu belirtelim ki; alınacak sevaplar, i’tikâd ve ihlâsa tâbidir. Daha açık bir ifâdeyle; bir amelin ne kadar fazîleti olsa da, Allâh-ü Te’âlâ için yapılmaması ve sevâbına inanılmaması hâlinde hiçbir şey kazândırmaz.

 

Zikredilenler kadar sevâbı olmasa da, Allâh-ü Te’âlâ için yapılması ve hakkında söylenen fazîletlere inanılması durumunda ise Allâh-ü Te’âlâ, kuluna, güzel zannına göre muâmele yapar.

 

Nitekim Ebû Hureyre ve Vâsile İbn-i Eska’ (r.anhumâ)’dan rivâyet edilen bir Hadîs-i Kudsî’de Allâh-ü Te’âlâ:

 

عَنْ أَبي هُرَيْرَةَ  وَوَاثِلَةَ بْنِ الْاَسْقَعِ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُمَا قَالَا: قَالَ النَّبِيُّ  ﷺ : يَقُولُ اللّٰهُ تَعَالٰى: ﴿ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدي ب۪ي مَاشَاءَ﴾

وأنا معه إذا ذكرني، فإن ذكرني في نفسه ذكرته في نفسي، وإن ذكرني في ملإ ذكرته في ملإ خير منهم ، وإن تقرب إلي بشبر تقربت إليه ذراعا ، وإن تقرب إلي ذراعا تقربت إليه باعا، وإن أتاني يمشي أتيته هرولة.[1]

“Ben, kulumun bana karşı olan zannının yanındayım. Benim hakkımda dilediği (meşrû) zanda (ve düşüncede) bulunsun.”[2]

 

Buyurarak bu sahada kullarına genişlik vermiştir.

 

Cabîr   İbn-i   Abdillâh   (r.a.)’ın rivâyet   ettiği   bir   Hadîs-i Şerîf’te   Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللّٰهِ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ  ﷺ : "مَنْ بَلَغَهُ عَنِ اللّٰهِ شَيْءٌ فيهِ فَضيلَةٌ فَأَخَذَ بِه إيمَانًا بِاللّٰهِ وَرَجَاءَ ثَوَابِه أَعْطَاهُ اللّٰهُ ذٰلِكَ وَإِنْ لَمْ يَكُنْ كَذٰلِكَ. وَإِنْ كَانَ الَّذ۪ى حَدَثَّهُ كَاذِبًا."

“Her kime, kendisinde Allâh-ü Te’âlâ tarafından, fazîlet olan bir şey (le alâkalı bir rivâyet) ulaşır da Allâh-ü Te’âlâ’ya inanarak ve sevâbını umarak onunla amel ederse, o öyle olma (yıp onunla ilgili rivâyet gerçek dışı ol) sa da, -o haberi ulaştıran kimse yalancı olsa da- Allâh-ü Te’âlâ o kuluna (bu inancından dolayı) o sevâbı verir.”[3]

 

Ebû Hureyre (r.a.)’dan rivâyet olunan bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

عَنْ أَبي هُرَيْرَةَ  رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ  ﷺ : "لَا أَعْرِفَنَّ أَحَدًا مِنْكُمْ أَتَاهُ عَنّي حَديثُ وَهُوَ مُتَّكِئٌ عَلٰى أَريكَتِه، فَيَقُولُ: أُتْلُوا عَلَيَّ بِه قُرْاٰنًا، مَاجَاءَكُمْ عَنّي مِنْ خَيْرٍ قُلْتُهُ أَوْ لَمْ أَقُلْهُ، فَأَنَا أَقُولُهُ وَمَا أَتَاكُمْ عَنّي مِنْ شَرٍّ، فَأَنَا لَا أَقُولُ الشَّرَّ، مَاقيلَ مِنْ قَوْلٍ حَسَنٍ فَأَنَا قُلْتُهُ." 

“Sakın sizden birini, kendisine benden bir hadîs ulaştığında, koltuğuna yaslanmış vaziyette (laubâlî bir şekilde): ‘Bu hususta bana Kur’an (dan bir ayet) okuyun’ derken rastlamayayım. Size benden gelen (rivâyet) iyi bir amelse -ben onu söylemiş olayım ya da olmayayım- işte ben onu söylüyorum. Şerle alâkalı bir şey size benden ulaşırsa (iyi bilin ki) ben şer söylemem. Güzel sözden ne söylenmişse, ben onu demişimdir.”[4]

 

İbn-i Ömer (r.anhümâ)’dan rivâyet olunan bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

عَنِ بْنِ عُمَرَ  رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ  ﷺ : "مَنْ بَلَغَهُ شَيْءٌ مِنَ الْاَحَاديثِ الَّتى يُرْجٰى فيهَا الْخَيْرُ فَقَالَهُ يَنْوى بِه مَا بَلَغَهُ أُعْطِيَهُ وَإِنْلَمْ يَكُنْ."

“Her kime, kendisinde hayır ümîd edilen hadîslerden bir şey ulaşır da, kendisine ulaşan fazîlete erişmek niyetiyle onu söyler (ve tatbik eder) se, böyle bir şey olmasa da, o (umduğu hayır) kendisine verilir.”[5]

 

Ebû Hureyre (r.a.)’dan rivâyet olunan bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

عَنْ أَبي هُرَيْرَةَ  رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: أَنَّ النَّبِيَّ  ﷺ قَالَ : "إِذَا حُدِّثْتُمْ عَنّى بِحَديثٍ يُوَافِقُ الْحَقَّ تَعْرِفُونَهُ وَلَا تُنْكِرُونَهُ فَخُذُوا بِه۪ أَوْلَمْ أُحَدِّثْ بِه."

“Size benden, hakka uygun –meşrû’ göreceğiniz ve reddetmeyeceğiniz- bir hadîs bildirildiği zaman -ben onu söylemiş olayım veya olmayayım- siz onu kabul edin.”[6]

 

Ebû Humeyd (r.a.)’dan rivâyet olunan bir Hadîs-i Şerîf’te Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

عَنْ أَبي حُمَيْدٍ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ ﷺ : "إِذَا جَائَكُمُ الْحَديثُ عَنّى يَلينُ قُلُوبُكُمْ فَأَنَا أَمَرْتُكُمْ بِه."

 

“Size benden kalblerinizin yumuşayıp kabul ettiği bir hadîs gelirse, ben size onu emretmişimdir.”[7]   

 

Hamza ibni Abdilmecîd (Kuddise Sirruhû) şöyle anlatmıştır;

عَنْ حَمْزَةَ بْنِ عَبْدِ الْمَجيدِ قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللّٰهِ ﷺ فِى النَّوْمِ فِى الْحِجْرِ فَقُلْتُ بِأَب۪ى أَنْتَ وَأُمّى يَا رَسُولَ اللّٰهِ إِنَّهُ قِدْ بَلَغَنَا عَنْكَ أَنْتَ قُلْتَ مَنْ سَمِعَ حَديثًا فيهِ ثَوَابًا فَعَمِلَ بِذَالِكَ الْحَديثِ رَجَاءَ ذَالِكَ الثَّوَابِ أَعْطَاهُ اللّٰهُ ذَالِكَ الثَّوَابَ وَإِنْ كَانَ الْحَديثُ بَاطِلًا فَقَالَ وَإِيْ وَرَبِّ هٰذِهِ الْبِنْيَةِ إِنَّهُ لَمِنّ۪ى وَأَنَا قُلْتُهُ.

Bir kere Hıcr (Ka’be’ye bitişik ‘Hatîm’ denen yer) de uyurken Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’ı rüyamda gördüm ve kendisine:

 

--- ‘Ey Allâh-ü Te’âlâ’nın Rasûlü! Anam, babam sana fedâ olsun! Senden bize:

 

--- “Her kim kendisinde sevab bulunan bir hadîs duyar da o sevâba kavuşma arzusuyla, o hadîsle amel ederse, hadîs bâtıl da olsa, Allâh-ü Te’âlâ ona o sevâbı verir.” buyurduğunuza   dâir  bir   rivâyet   ulaştı.’ Diye sorunca, Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm) şöyle buyurmuştur:

 

--- “Bu mukaddes binânın Rabbi’ne yemîn ederim ki bu söz bendendir. Onu söyleyen benim.” buyurdu.” [8]

 

Enes     (r.a.)’dan     rivâyetle; Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’ın:

عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ ﷺ : "مَنْ رَاٰنى فِى الْمَنَامِ فَقَدْ رَاٰنى فَإِنَّ الشَّيْطَانَ لَا يَتَخَيَّلُ بى."

“Beni rüyâda gören gerçekten beni görmüştür, çünkü şeytan benim sûretimde görünemez.”[9]

 

Şeklinde beyânı varken, bu mübârek zâtın, hem de Kâ’be’nin içinde gördüğü bu rüyâya nasıl itiraz edilebilir?

 

Artık bu Hadîs-i Şerîfleri iyi anlayarak düşünenler, güzel bir i’tikâd ve kendilerine ulaşan rivâyetlere hüsn-ü zanda bulunarak, özel gün ve geceleri hakkında rivâyet edilen namazları kılanlara ve bunda büyük fazîletler arayanlara itiraz edemezler.

 

Nitekim    ulemâ   bu    hadîslerden    yola

çıkarak; “Rasûlüllâh (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’dan nakledilen hayırlı amellerin doğru olup olmadığını araştırmadan, “onlarla amel etmek câizdir” hükmüne varmışlardır.[10]

 

---

[1] صحيح مسلم الذكر والدعاء والتوبة والاستغفار، ٤٨٣٢.

[2] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009. (Buhârî, Tevhîd:15, no:6970, 6/2694,  Müslim, Zikir l, No:2675 4/2061, Tirmizî,  De’âvât:  132, No:3603,  5/581,  İbni Mâce, Edeb:58, No:3822 2/1255, Ahmed İbn-i Hanbel, el-Müsned, No:13191, 4/418,419, Taberânî, el-Mu’cemü’l-Kebîr. No:210. 22/87, Hâkim, el-Müstedrek, No:7603, 4/268. İbni Hıbbân, No:632. 2/14)

[3] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009. (Ebû Muhammed d-Hallâl, No:19, sh:78, Hasan İbn-i Arefe, sh:63, Hatîb, Târîh-u Bağdad, 8/293, Ebu’ş-Şeyh, Mekârimü’l-Ahlâk, Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs, No:5757, 3/559-560, İbn-i Abdilber, Cami’u beyâni’l-İlmi ve fadlih, ilim, No:93, 1/103, Süyûtî, ed-Dürerü’l-Müntesira. No:379, sh:224, Sehâvî, el-Makâsı’ü’l-Hasene, No:1091, sh:473-474, Aclûnî, Keşfü’l-Hafâ, No:2420, 2/236-237, Ali el-Kârî, el-Esrâru’l-Merfû’a, No:472, .sh:322, İbn-i Arrâk, Tenzîhü’ş-Şerî’â, İ!im:2, No:42, 1/265, Ali el-Müttakî, Kenzü’l-Ummâl, No:43132, 15/791)

[4] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:274-281, İstanbul/2009. (Ahmed İbn-i Hanbel, el-Müsned, No:8809, 3/297, İbn-i Mâce, Mukaddime:2, No:21, 1/9-10)

[5] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009. (Mürhibî, Fadlü’l-Ilm, Suyûtî, el-Leâli’l-Masnû’a, Kitâbü’l-Ilm, 1/215)

[6] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009. (Ukaylî, Kitâbü’d-Dü’afâ’, 1/33, Suyûtî, el-Leâli’l-Masnû’a, Kitâbü’l-Ilm, 1/213, en-Nüketü’l-Bedî’ât, No:23, sh:48, Hakîm-i Tirmizî, Nevâdiru’l-Usûl, sh:59, Hatîb, Târîh-u Bağdad, 11/390, Ali el-Muttakî, Kenzü’l-Ummâl, No:292l0, 10/229-230)

[7] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009.  (Buhârî,    et-Târîhu’l-Kebîr, No:l349, 5/415, Suyûtî,   en-Nüketü’l-Bedî’ât, No:23, sh:50)

[8] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009. (Suyûtî, el-Leâli’l-Masnû’a, Kitâbü’l-Ilm, 1/215).

[9] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147,  İstanbul/2009. (Buhârî, Ta’bîr: l0, No:6593, 6/2568)

[10] Receb-i Şerîf Risâlesi, A.Mahmut ÜNLÜ, Arifan Yay. Sh:141-147, İstanbul/2009.

---

[1] Mü’min Sûresi, 40/78.

[2] Burada sayı zikretmek uygun değildir.. Sayı belirtilirse Peygamberlerin sayılarını ya azaltmış ya da çoğaltmış oluruz. Dolayısıyla Peygamber olan bir kişiyi Peygamber sayısından çıkarmış veya Peygamber olmayan bir kişiyi Peygamber sayısına dâhil etmiş oluruz. Bu da küfürdür.

---

[1] Peygamberliğini isbât etmesi için mutlakâ bir mu’cize getirmelidir ki insanlar bundan âciz kalarak onun Peygamber olduğunu kabûllensin.

[1] إحياء علوم الدين: ١/٢٧٣، حديث ما من شفيع أعظم منزلة عند الله من القرآن لا نبي ولا ملك ولا غيره رواه عبد الملك بن حبيب من رواية سعيد بن سليم مرسلا وللطبراني من حديث ابن مسعود القرآن شافع مشفع ولمسلم من حديث أبي أمامة اقرءوا القرآن فإنه يجيء يوم القيامة شفيعا لصاحبه

[2] İhya 1/273.

İNTÂK-I Bİ'L-HAK...

 "İntâkı bi'lhak; hakkın/gerçeğin (Allah tarafından) söyletilmesi" anlamına gelen bir tabirdir.
Bela ve musibetlerin etrafı sardığı bir dönemde, bir şeyh biraz da korkusundan, talebelerini dağıtmış ve onlara "Şeyh efendi ne yapıyor, diye size sorarlarsa, 'infirad etti, evrâd okuyor' deyin" diye tenbihde bulunmuş. İhtimal böyle bir geriye çekilme gayretullaha dokunmuş olacak ki, şeyh ne yapıyor? sorusuna müridleri "irtidat etti, Tevrat okuyor" cevabını vermişler.